ШЧАПО'К м. Кручок. Зашчапі на шчапок дверы. Pyчаёўка. Прышоў да пацегнуў за дверы, дак шчапок i вырваўся. Пярэдзелка. ШЧАРБГНА ж. 1. Шчарбіна. Такая маладая, a пабач, ско аькі шчэрб'ш у році. Бывалькі. 2. перан. Няшчасце, урон. Запалі, мамка, свечку да пагледі ды па запечку, ці велікая шчэрбіна — нема ў хаці семяніна (3 нар. песні). Вулкан. ШЧА'РЫЦЬ незак. Шчэрыць. Чогб ты зубы шчарыш? Вулкан. ШЧАСЛІ'ВЕНЬКА прысл. Шчасліва. Шчаслівенька, мо na дорозі куды паедіш. Дзяражычы. ШЧА'УЛЕВЫ прым. Із шчаўя. Я шчаўлева баршчу захацела, пашла нарвала шчаўлю да зварыла. Ручаёўка. ШЧО 1 злучн. Што. Ета рэдка такі род e, шчо друг друга не пакідаюць. Дзяражычы. ШЧО 2 займ. Што. У Любечы навалам, не то шчо, дак разнай вобуві. Дзяражычы. Так баліць, нача шчо паразбіванае. Цясны. Деражні кажуць шчо, а баршчоўцы — што. Бывалькі. Шчо у вас е? Шчо вам даць? Ручаёўка. ШЧОБ злучн. 1. Каб. Я кажу табе, шчоб ты сегодні була тут. Вулкан. У его нема радімага цела, шчоб не було пулі. Дзяражычы. 2. часц. Каб. Шчоб табе зарвала да замуравала! Дзяражычы. Шчоб ты мне чэраз два часы прынесла шаткоўку. Ручаёўка. ШЧО-ЛІ'БА прысл. Што-небудзь. Ты ж хочаш, шчоб ена шчо-ліба прывезла. Ручаёўка. ШЧО'ТАЧКА ж. Махры унізе плацця, спадніцы. Ена спадніцу з шчотачкамі як надене калісь, дак усе хлопцы загледаліся. Пярэдзелка. Плацце красівае, шчотачка унізу. Ручаёўка. ШЧО'ТАЧКІ мн. Часткі на задніх лапках пчалы. На шчотачках пчолы вашчыну носяцъ. Чаплін. ШЧО'ТКА 1 ж. 1. Шчотка. Куды я учора шчотку палажыла, нечым зубы пачысціць. Вулкан. Шчоткай адежнай абатрэш. касцюм ці плацце. Чаплін. // Прылада для апрацоўкі льну пасля трапання. Вот бачыш шчотка етая, ей мы вычэсуем лён. Калісь ена у кожнай хаці була. Ручаёўка. 2. Пендзаль. Шчотка бувае з травы, з рогожы. Вулкан. Цёця Прося гліны узела i шчотку беліць. Дзяражычы. ШЧО'ТКА2 ж. Дошкі, якія прыбіваюцца ўпоперак да
Дадатковыя словы
рогбжы, шчапбк, шчарыць, шчаулевы, шчбткай, шчотачкі, шчэрбш
2 👁