Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

ка. Д Аставіць у нявдлі. Пакінуць цяжарнай. Гуляў з деўкай, дай аставіў ее у неволі. Карпаўка. АСТАЛЬНЫ' прым. Астатні. У мурамку гуляюць: адін мурыща, a астальные хаваюцца. Первамайск. Тры дні у мене пажыла, а астальные дома — i увесь вотпуск. Чаплін. АСТАНАВІ'ЦЦА зак. Спыніцда. Ці астановіцца аўтобус ле нас? Чаплін. ён астанавіўся на адной калеіне ат нас. Ручаёўка. ACTA'HHI прым. Апошні. То ж ужэ етая курка acтинняя: усе ужэ пад печчу. Бывалькі. Я учорі з'ела тваю астаннюю печэню, дак Прося кричала на мене. Дзяражычы. Ужэ yce палучылі, ета толькі астанніе. Ручаёўка. АСТАУЛЯ'ЦЬ незак. Пакідаць. Сцегно астаўлялі ему. Дзяражычы. Я его сомога пабачу i скажу: не астаўляй ты деўкі дома, ена не буде вучыцца, ена толькі разбалуецца. Ручаёўка. ACTPO'K м. Куслівая муха. Астрдк такі летучы, тонкі, даўгёнькі, на скот садіцца, іх у полі нема, у лесі толькі. Ручаёўка. АСТРУ'ЖКА ж. Ачыстка ствала ад кары. Тапаром абрабатуюць кару, палучаецца чыстая дерава, ета i называецца астружка. Бывалькі. АСУ'ДЛІВЬІ прым. Той, які можа зганіць, абгаварыць. Асудлівые люді у Чапліні. Пярэдзелка. Заручаеш мене, мамка, заручаеш, ой, чаму ж ты у суседачкі не путает, можа, тая семеечка наравіста, можа, тая семеечка асудліва: ой, асудяць еду, хаду i говорачку, ой, як ходіш, i говорыш, i делечка робіш. (3 нар. песні). Чаплін. АСУ'ШЧЫК м. Асушак. Паабдіраюць асушчыкі з кулідкі. Атрэж бо асушчыка там, а то спаць хочу. Дзяражычы. АСЦЕПЯИГЦЦА зак. 1. Пасталець. Петрок ажаніўся, такі хорошы хлопец стаў, асцепеніўся — не той хлопец. Чаплін. 2. Апамятацца, адумацца. Я асцепешлася трохі, а то усе бацька сніцца з Якавам. Ручаёўка. АСЦЯНЦЬГ мн. Зародкі пёраў. Асценцы е у гусях: абскубаеш, а асценцы во так тырчаць, тырчаць такіе палачкі, i ачышчаеш іх. Ручаёўка. АТАБЕ'ДАЦЬ зак. Паабедаць. Атабёдаю i лажуся так: вечэраць нічога не хочу. Дзяражычы. АТАБРА'ЦЬ зак. 1. Адабраць. У старца кій атабриць. Дзяражычы. 2. Адняць. Атабрала ёй па поес ногі, дак ена