Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

нёў вецер. Пярэдзелка. Ета о трошкі нача асатанёла: цеnep мне луччай. Чаплін. АСГНАУКА ж. Вялікая бочка з асінавай клёпкі. Haмалацілі цэлую асінаўку жыта. Дзяражычы. АСКАБА'ЛАК м. Кавалак дрэва, адломлены ветрам. Аскабилкам ударыла Ігната. Пярэдзелка. АСКРО'БАК м. перан. Найменшае дзіця ў сям'і. У мене сёстры большие, а я аскробак, самая меншая. Дзяражычы. АСЛАБАНІ'ЦЦА зак. Вызваліцца. У бару була две неделі, пришла назад з бору, як аслабашлася — на пажарышчы толькі попел буў. Бывалькі. АСЛАБАНІ'ЦЬ зак. Вызваліць, зрабіць вольным. Як наши увыйшлі, нас аслабанШ, дак адтуль, з Западнуй, вернулісь. Карпаўка. Прыходім, а тут чалавек педесят салдат. Прыходіць старшы, пусціў нас, аслабанШ нам пари. Карпаўка. Паехалі унукі мае, аслабанШ мне рукі, можна што-небудь зделаць. Первамайск. АСЛЕ'ПЦІ зак. Аслепнуць. Столькі чытаеш, так i аслёпці можна. Чаплін. Даўно аслёп, жалка токога чалавека. Ручаёўка. АСНАВА'ЦЬ зак. 1. Аснаваць. Сем ці дванаццаць губак аснавала. Ручаёўка. Уперад аснуём, тады навіваем, а тады накідаем у ніты. Мохаў. 2. Абцягнуць. Калішніе люді казалі: аснуюць увесь свет дратамі. Ручаёўка. АСНА'Ч м. Плытагон. Аснич — плытнік, на плытох i спіць i есць. Прыбірайся, да адевайся, баба, як аснач, да іді на роботу. Дзяражычы. АСО'БЕННА приел. 1. Асобна, паасобку. У две стаді ганяюць короў, той куток особенна. На снеданне наварыць мне аедбенна, у маленькім чыгуночку прыставіць — дак от екая була невестка. Дзяражычы. У деда на кніжцы гроши i у мене, у нас кніжкі асобённа. Ручаёўка. Тое сабе, а тое сабе i вараць, особенна вараць. Чаплін. 2. Асабліва, у асаблівасці. Добра жывуць, особенна молодые. Бывалькі. Самое хорошае сена у заліўных лугах, особенна па далінах. Первамайск. АССУЧНЫ прим. Асаковы. Асдчнае сена не хочуць есці коровы. Пярэдзелка. АСТА'ВЩЬ зак. Пакінуць. Кілаграм масла аставім на закуску. Бывалькі. Як у гулі кінецца, да i вучэнне аставіць. Я ж аставіла его у карзіні, ай вы мо увабралі? Дзяражычы. Астивіла на перацяжку чобаты. Ручаёў