з маткай з вашаю. Карпаўка. Ена такая ураднючая, што гаді, як ліхой скуле. Дзяражычы. УРА'ЖА м. Вораг. Хто табе кажа, той на мене ypaжа, што у мене децей многа. Чаплін. УРАЖО'НЫ прым. Прыроджаны. Ена такая ураждная, хоць ты ей кол на голове зацешы, а ена на своём. Дзяражычы. УРАЗДЗЁР прысл. Ва ўсе бакі, усюды. У коміні діркі — рука лезе, дым пойде, дак ураздёр. Дзяражычы. УРА'ЗІЦЬ зак. Ударыць, пашкодзіць, пакалечыць. Не упаді: ручку уразіш. Бывалькі. Не чапай, а то ногу можаш уразіці. Ручаёўка. УРАКНУ'ЦЬ зак. Сурочыць. Як я красівая, здоровая, дак могуць i уракнуць. Дзяражычы. Адна мене уракнула: у цебе печ чыстая, дак забалелі рукі. Ручаёўка. УРА'ННІ прысл. Раніцай, ранкам. Заўтра уранні бацька нехай везе. Дзяражычы. УРО'ДЗІЦЬ зак. Урадзіць. Да добра уроділа той год. Дзяражычы. У летку уроділа ці не уроділа, а доярка палучае кілаграм хлеба. Бывалькі. УРО'К м. Урок. Забалеў чалавек: ох, мо у его урок е, чогб ж ён захварэў. Дзяражычы. УРО'ЧЛІВЫ прым. 1. Той, хто здольны сурочыць. Ен такі урочлівы чалавек: як пагледіць, дак ты абезацелна захварэіш. Бывалькі. 2. Той, каго можна сурочыць. Я не урочлівая, я не баюся урокаў. Дзяражычы. А мая Таня дак часта хварэе, такая ена урдчлівая: як толькі ета баба пагледіць, абезацелна ее усю ператрэ, перахварэе. Чаплін. УРУ'Н м. Рунь. Восенню урун, весной — усходы. Вулкан. УРУ'НА ж. Рунь. Асенняе жыта — уруна. Бывалькі. Калі поддимецца вісокае, дак называецца уруна; урунее восенню. Карпаўка. Уруна восенню, весной кажуць: скарада хорошая. Ручаёўка. Уруна хорошая узыйшла у нас сёлета. Чаплін. Памянш. урунка. Урунка была такая зелёненькая. Казярогі. УРУ'МЗАЦЦА зак. Заплакацца. Ена сегодні так урумзалась, што аж хліпала. Ручаёўка. УРЫВА'ЦЬ незак. Вырываць. Дядька Петро, калі ву будеце тые дверцы урываць? Ручаёўка. УРЭ'ДА ж. Шкода. Не дай божа, екую ён урэду зрабіў людям. Ручаёўка
Дадатковыя словы
поддймецца, уража, уражоны, уразіць, урбділа, урбчлівы, уродзіць, урумзацца, урэда, урўнка
5 👁