Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

расадіны ухапілі — войт зубы павьібіваў. Первамайск. PACI'HA ж. Раса. Уранні ні рас'шы не було на траве. Дзяражычы. Л Расіны у році не булд. Быць галодным. Ат самага рання расіны у рдці не булд. Карпаўка. РАСКА'ЛІНА ж. Бездарожжа, бездараж. Было ета дела на раскаліне, а бабы ішлі у пасталах, пападмочувалісь. Крупейкі. РАСКАЛІ'ЦЦА зак. Распаліцца. Трэба так раскаліцца, такі ему род пашоў ад скаварады. Ручаёўка. Я к раскаліцца, дак i тут, i тут гарачэнна. Чаплін. РАСКА'ЛЛЕ н. Зімні перыяд, калі дарогі пакрываюцца лёдам. Паехаў кабылай на раскаллі у Лоеў, чуць кабылу не перав'ёў. Пярэдзелка. РАСКАПУ'СЦІЦЦА зак. груб. Рассесціся. Раскапусцілася на усю лаўку, шчо не падступіцца. Дзяражычы. РАСКВА'СІЦЬ зак. Рассячы. Шура, ты сакераю голаву мне расквасіш. Карпаўка. РАСКІ'НУЦЬ зак. 1. Раскінуць. Майіына чарпакамі нагружуе i везе, гной раскіне i зноў еде. Чалліп. 2. Паслаць пасцель. Раздевайся, я раскіну пасцелі. Дзяражычы. РАСКІРА'ЧЫЦЦА зак. 1. Раскарачыцца. Чогд ты раскірачылась, як старая баба. Крупейкі. 2. перан. Пайсці ў разлад, уразород. Галава раскірачылась, не знаю, шчо прыдумаць. Бывалькі. РАСКО'ХАЦЦА зак. 1. Развохкацца, развойкацца. От табе, раскохкалась, заўтрі ж трэба ехаць у Лоеў. Kaзярогі. 2. Расквахтацца (пра курыцу). Раскдхалась, ніяк с кубла не згоніш. Крупейкі. РАСКО'ША ж. Роскаш, спакой. У нас нема діцяці, дак роскоша Віцю була. Дзяражычы. РАСКО'ШКА: у раскдшку. Удосталь. Сэканом, не дай децям у роскошку з'есці, дак i купіш шчо. Дзяражычы. РАСКО'ШНЫ прым. Раскормлены, тоўсты. Водачку пілі, меды елі, ена, баба, роскошная була. Ручаёўка. РАСКРУ'ТКА: даваць раскрутку. Прабіраць, выгаворваць. У панеделак буде раскрутку даваць нам. Дзяражычы. РА'СНЫ прым. 1. Буйны. /1 маліна була такая pŭcная, як ігрушы. Дзяражычы. 2. Ураджайны. Жукоў багата на жыці? — Багата.— Дак буде раснае, ядранае. Дзяражычы. 3. Пышны, густы. Oŭ, ў агороді верба расна, там стаяла деўка красна (3 нар. песні). Дзяражычы