Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

ідуць ему. Ручаёўка. Набраў арэхаў, карманы атгатуршчаные. Чаплін. АДТАТУ'РШЧЫЦЦА зак. Адтапырыцца. Аттатур* шчылася пала у пальце. Ручаёўка. АДТУ'ЛЬКА прысл. Адтуль. Як прыду аттулька, тады i падаю корову. Ручаёўка. АДТУЛЯ' прысл. Адтуль. Деціну адтуля привезла. Бывалькі. I невесткі адтуля пабралі. Ручаёўка. Сюды стогнучы, адтуля наўскачы. Дзяражычы. Шэсць недель булі, a дале, як погналі немца, дак мы аттуля у Карпаўку. Первамайск. Аттуль такіе выдмы: вецер выдымае такую яму, круціць i круціць., Дзяражычы. АДТУЛЯ-АДСІОЛЯ' прысл. 3 розных месцаў патроху. Послі вайны німа нічога ні абапнуці, ні прыкрыці. Сын адтуля-адсюля i прыкрыў мене. Бывалькі. АдтуляадсюлЛ чогб i назбіраецца корова за день. Карпаўка. АДТУ'ХНУЦЬ зак. Зменшыцца (аб пухліне). Нага сегодні аттухла. Дзяражычы. Як к вечару аттухне, дак жыць буде. Ручаёўка. АДУБЕ'ЦЬ зак. Вельмі змерзнуць. Адубёў ат холаду, лезь на печ. Дзяражычы. // Застыць (пра нябожчыка). Адубёў ён ужэ, часы тры як сканаў. Дзяражычы. АДУЧЬГЦЬ зак. Адвучыць. Я цебе атучу у сад лазіць.. Бывалькі. Мая Маруся насіла соску на грудях, ніякім трыбам нельга було атучыць. Дзяражычы. АДХА'ЯЦЬ зак. Адратавадь, аказаць дапамогу. Упаў з крыши,, дак мы чуць адхаялі его. Пярэдзелка. Его ж чуть атЖаялі: так напіўся на свадьбі, шчо ужэ паміраў. Дзяражычы. АДХВАРАСЦІ'ЦЬ зак. Адсцябаць. Я вазьму хварасиіни да як атхварашчу. Чаплін. АДХЛЯ'РЫЦЬ зак. Моцна пабіць. Ена ж его так атхлярыла, што доўга не пойде с хаты. Дзяражычы. АДХУ'КАЦЬ зак. Аджывіць, адагрэць дыханием. Верабейку мы як ні стараліся, а не адхукалі — іздох. Ручаёўка. АДЦЮЛЯ' прысл, Адсюль. Адцюля да Лоева буде кілометраў чатырнаццаць. Бывалькі. Во аццюля земля цвёрдая. Дзяражычы. АДЧЫХВО'СЦЩЬ зак. Вылаяць. Ена ее так атчыхвосціла, усякімі словамі клела. Дзяражычы. АДЧЭ'ЗНУЦЬ зак. Загінуць. Еты год такі буў, што пчолы атчэзлі. Дзяражычы