Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

АДРУЖЬГЦЦА зак. Ажаніцца. Ен туды паехаў i адружыўся, нехай жыве добра. Дзяражычы. АДРЭ'ЗАЦЬ зак. 1. Адрэзаць. Кусок сала агрэж Сашиным дзецям. Дзяражычы 2. перан. Аддзяліць частку зямельнага ўчастка. Кортоплі тут толькі, а то гуляе земля — атрэзалі. Ручаёўка. Зарабіў тую нудячку, a брыгадір атрэжа. Бывалькі. ААдрэзаць вуха. Пакараць За такіе штукі трэба чарапком вуха атрэзаць. Дзяражычы. АДСАДЗГЦЬ: адсадзіць пёчкі. Моцна пабіць. Ен ему адсадіў пёчкі, усё лета прахварэў. Дзяражычы. АДСЕ'ДЗЬ прысл. Адсюль, з гэтага месца. А ну, адседь кінь, пабачым, ці дакінеш да серэдіны. Ручаёўка. АДСЕ'КЦІ зак. 1. Адсячы. Трэба атсёкці дроў, німа ні палкі. Дзяражычы. 2. Адняць. Ногу атсёклі ему у больніцы, згніла нага. Первамайск. 3. Знішчыць. Трутняў атсёклі пчолы. Дзяражычы. АДСЕ'ЧАК м. Адсечаны кавалак дрэва. Там узяў атсёчак, дак i грубу можна натапіць. Дзяражычы. АДСТРА'ЧУВАЦЦА незак. Адтэрміноўвацца. Армія атстрачуецца да заканчэння вучобы. Первамайск. АДСТРОЧЦЬ зак. Адбудаваць. Хороши хозяін: такіе хоромы сабе атстрбіў. Ручаёўка. АДСЫ'ПАЦЦА зак. Памерці. Тады столькі атсипалася децей. Дзяражычы. Хваліць богу, мошкі ужэ атсыпаліся. Чаплін. Д Рукі адсыпиюцца. Пра вялікі мароз. Такі маразяка — рукі атсыпаюцца. Дзяражычы. АДСЮЛЯ' прысл. Адсюль. Ена паехала адсюля ужэ васімнаццаць годбу. Іўарпаўка. Аттуля дераўяны, атсюля каменны. Чаплін. АДТАПІ'ЦЬ 1 зак. Адтапіць, стварожыць. Аттапіць молоко трэба. Бывалькі. Пастаў у печ гладышкі, аттопім да заўтра i спеком конікаў. Пярэдзелка. АДТАПІ'ЦЬ2 зак. Вымакнуць (пра пасевы). У нас на хлеб туга: немножка пасеяў І то аттатла, земля наша не даказуе. Первамайск. АДТАРАБА'НЩЬ зак. 1. перан. Адвезці. Івана аттарабанілі додому, бо ён як п'яны, дак зразу пачынае біцца. Ручаёўка. 2. Нагаварыць без толку. Аттарабаніла. Цэлы час стаяла з бабамі. Бывалькі. АДТАРА'ЧЫЦЬ зак. Аднесці. Лайду пісьмо аттаричу на пошту. Дзяражычы. АДТАТУ'РАНЫ, АДТАТУ'РШЧАНЫ дзеепрым. Адтапыраны. Бач, якіе аттатураные вусы у его, саўсім не