Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

ЛІОБГСЦІК м. Любіста. Рвалі арамонак, усякую траву да купалі унучку, у любісціку купалі. Любісцік трава, лісце так пахне. Ручаёўка. ЛІОБІ'ЦЕЛЬКА ж. Аматарка. Прося любіцелка була пець i гуляць. Дзяражычы. Я була любіцелка paбіць. Пярэдзелка. ЛЮД м. Людзі, люд. Столькі люду па рацэ ехала. Дзяражычы. Памянш. людзечкі, людзькі. Думаю, пайду пабачу екіесь людечкі. Прыдуць людечкі. Бывалькі. Усе б людечкі узраделі, каб сказалі мір, мір ва усім свету. Дзяражычы. А вот, людькі, што ено значыць? Бывалькі. Да беда, людькі, не успеў атскочыць, дак задавіла. Казярогі. ЛЮДЗІ'НА ж. Чалавек. Хатя б табе люд'ша попалась, што б цебе трохі гледела. Пярэдзелка. Як чужы, кажуць: там адна люд'ша ходіць, я не угадаў. Ручаёўка. ЛІО'ДНЫ прым. Таварыскі. Ены людные, у іх скрозь люді булі. Дзяражычы. Ена век людная: з цэрквы бацька прыведе тры сталы, дак ена прывеціць усіх i панагадоўвае. Дзяражычы. ЛЮ'ЛЬКА ж. Калыска. У кого стаячая, дак кажуць люлька. Ручаёўка. ЛЮЛЯ'ЦЬ незак. Калыхаць. У люльцы діцяці люляе, а калісь казалі калыша. Люляю — не спіць. Дзяражычы. ЛЯ прыназ. 1. Для. Далі ему квацеру i ле семЧ. 0-о, етага аселенца хваціць ле мене. Дзяражычы. Будка ле сабакі. Казярогі. У бацькі жыла — любавалася: ле ее комлата була. Ручаёўка. Летась купіў сена ле короўкі, сеголета німа за што купляць: Вулкан. 2. Каля. Ен сваіх родічаў паўмазваў ле себе. Бывалькі. Адін роботае ле Рэчыцы. Вулкан. Ле капу паставіў вілкі, граблі. Ручаёўка. Ена мо ле месяца жаліцца. Дзяражычы. ЛЯ'БЕХ м. Гультай. Што за лябехі — лежаць цэлы день на сонцы. Пярэдзелка. ЛЯ'ГАМ: лягам зацяць. Залажыць (горла). Уцета лягам зацела i дыхаць нельга. Дзяражычы. ЛЯГКУ'ШКА ж. Лёгкае. Мы ж коўбік начынім легкушкаю, дак смачны, смачны. Дзяражычы. ЛЯДА'ЧЫ прым. Лядашчы. Луччай буду у моры рыбку есці, як на куце мне з ледачым сесці (3 нар. песні). Пярэдзелка. Набіла мужа, прагнала з хаты: іді, ледачы, ганца шукаці (3 нар. песні). Чаплін. ЛЯДЗЯ'Ш м. 1. Кавалак лёду. Два ледешы хорошые