Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

перан. Валасы. Ці астрыжэш ты сваё кубло, а то я абстрыгу нажніцамі, як авечку. Чаплін. КУ'ГА ж. Вяха. Кугі ставіць паехаў. Пярэдзелка. I сын такі жадны: на кугах роботае, працай зарабляв богата, а старца век не поддрыць. Дзяражычы. КУТАЧНІК м. Бакеншчык. Кугашнік— тое, шо малевы, шо ставіць кугі. Пярэдзелка. Кугачнікі, што хванеры паляць. Дзяражычы. Праехала лаўка, дак толькі тым, кугачнікам везлі, шчо на кугах. Первамайск. КУДА'КТАЦЬ незак. Кудахтаць. Мо де i курыца загубілась: ото ж ена кудакча. Дзяражычы. Бач, куры кудактаюць, нехта напужаў. Ручаёўка. КУДА'СЬ прысл. Кудысь, кудысьці. Ужэ кудась плоток запрасарыла. Дзяражычы. КУДЗЕ'ЛЩЬ зак. Пыліць. Весной цэлы день кудёліць i кудёліць на полі, то ж там трактарысты араюць. Пярэдзелка. КУДЛА'ТЫ прым. Далматы, кучаравы. Не хаді такім кудлатым. Ручаёўка. Вунь баба з кудлатымі валасамі пашла— такіе красівыя валасы. Ручаёўка. КУ'ДЛЫ мн. неадабр. Валасы. Сколькі я его знаю, дак ніколі кудлы свае не прычэша. Вулкан. Рашчашы свае чорные кудлы. Ручаёўка. Бач, якіе кудлы на галаве, як баранчык. Чаплін. КУДРАВЕ'Ц м. Аксамітка. Адных кудраўцду насеяла у гародчыку. Казярогі. К.УДЫ' прысл. 1. Куды. Куды тая Верачка гадіцца? Дзяражычы. Лён, кажуць, сабіраць, а куды ж его сабіраць, калі ён жары, як сабака. Дзяражычы. 2. Кудынебудзь. Нада мне куды атлучыцца, дак я атлучусь. Я б учора i тронулася куды гуляць, дак баба не хоча пускаць. Дзяражычы. Шчаслівенька, мо по дорозі куды паедіце. Первамайск. КУ'ЗІК м. Гузік. Зашпулі мне кузік. Пярэдзелка. Делалі кузікі з нітак. Ручаёўка. Кузікі атарваліся, прышыць нада. Чаплін. КУКАВА'ЦЬ незак. 1. Кукаваць. Учорі чулас куковала кукушка у лесі. Вулкан. 2. перан. Плакаць, бедаваць. Братоў не стала з вайны — усе кукавалі. Чаплін. КУ'КЛА 1 ж. Лялька. Пабач ека у нас кукла, Марынцы прывезлі з Гомля. Ручаёўка. КУ'КЛА2 ж. 1. Жаночая прычоска. Тацяна усю жысць у куклу круціць косы. Первамайск. 2. Звязка па