Карпаўка. ЛВадзіць дзяцёй. Раджаць. Не хоча вадіць децёй, дак вот i хварэе. Дзяражычы. ДЗІЦЯ'ТАЧКА н. Дзіцятка. Так добра було, ено, дзіцятачка, токое цікавенькае. Дзяражычы. А як буде діцятачка, дак роботы буде болей. Чаплін. ДЗІЧА'К м. Камень, кавалак скалы. Дічакі — ета велікіе камні. Дічакі валяюцца на полі. Пярэдзелка. Дайце мне хорошага дічака. Ета камень, tuo у гуркі ложаць. Ручаёўка. ДЗУРАЕМ прысл. Цурком. Адну учора не падаіла, гуляла, дак стаіць i молоко дзураём бежыць. Онь, бачыце, дзюраём бежыць вада. Дзяражычы. ДЗЫ'БНУЦЬ зак. Пацягнуць. Я держу, а ён як дзыбне за вероўку, дак чуць рукі не парваў. Бывалькі. ДЗЬМІ'ХАЦЬ незак. Дзьмухаць.— На солонікі хто? — Вельмі гарачые.— Дьміхаць будам yce. Первамайск. ДЗЮБА' ж. 1. Дзюба. Гусак б'ецца, i дюбою кусае, i ногою б'е. Ручаёўка. 2. перан. Коўш пад'ёмнага крана. Пад'еде машына, дюбдю клюк, тры каўшы — i поўная машына. Ручаёўка. ДЗІО'БАЦЬ незак. Дзёўбаць вострым. Пайшлі раз да пелькі, стаю, дай дюбаю сякераю. Первамайск. ДЗЮБКА ж. 1. Дзюба. Пабач, з екой дюбкай налецеў. Пярэдзелка. 2. Вастрыё. Войстрая дюбка упераді тапара, без ее i рубіць не можна. Ручаёўка. ДЗЯБНЛЫ прым. Дзябёлы. Нехай несе: ён чалавек дебуёлы,ён сам возьме nanepad, a тые удеох ззаду. Хто з вас дебёлы, памажыце паднесці. Дзяражычы. ДЗЯВІ'ЧНІК м. Вечарынка ў нявесты перад вяселлем. Девічнік, калі адны деўкі M песні пеюць маладой. Ручаёўка. ДЗЯВО'ШЧЫН прым. Дзявоцкі. Ета ешчэ мае девошчына рукаделле. Пярэдзелка. ДЗЯ'ДНА ж. Дзядзіна. Я жыву адна, ні маткі, ні дядны, ні завіцы у хаце. Бывалкі. У мене була дядна — мужыковага брата жонка. Пярэдзелка. Памянш. дзядначка. На нежнасці звалі дядначка. Прыді бо, дядначка, мне кроены снаваць. Пярэдзелка. ДЗЯДЬГ1 мн. Дзяды, продкі. Деды нашы паміралі, дак усе зубы, як часнок, булі у році. Первамайск. ДЗЯДЫ'2 мн. Памінальны дзень. Деды му ж правілі. Кашу, боршч вараць, на стол стаўлеюць: деды ж нашы