ваты. Ну, шчо ты говорыш шчо зра: у цебе десятой! клепчыны не хватае. Пярэдзелка. ДЗЕ'ТАЧКІ, ДЗЕ'ТКІ мы. Ласкавы зварот да адной асобы, часцей да чужога. Я кагу: дётачкі, спасіба табе, шчо ты на мене не забуваесся. Дзяражычы. Ага, детачкі, ты так робіш. Бывалькі. Деткі мае, прыходь к нам, у нас хлопец е. Дзяражычы. ДЗЕ'ТУХА ж. Курыца, якая водзіць куранят. Дётуха у нас завецца, которая ужэ децей водіць — ото у дварэ бачыш. Ручаёўка. ДЗЕ'УКА ж. Дзяўчына. Шоб мае дёукі парушылі екое нагане дела — ніколі. Дзяражычы. Калі дёўка була, дак такая весёлая, а старая стала, дак бурчыць i бурчыцъ. Ручаёўка. Старшая у іх дёука вопутная, а менчая шугавей. Дзяражычы. Maix i дёвак быстра маладых пабралі. Вулкан. ДЗЕБАМ: сесці дзёбам. Не расці, застацца ў аднолькавым становішчы. Маньцы шаснаццаць годоў, а ена седіць дёбам. Дзяражычы. Кортоплі седяць у мене дёбам i ніяк не растуць. Ручаёўка. ДЗЁР м. Дранка. Соломаю будам крыць i дёрам. Ручаёўка. ДЗЁРНУЦЬ зак. 1. Тузануць. Колю так дёрнулі за ручку, што чуць не вуламалі. Бывалькі. 2. Уцячы. Як пабачыла мене, дак дёрнула назад. Ручаёўка. ДЗІВАВА'ЦЦА незак. Здзіўляцца. Седіць бусел на капе, дівуецца бараде (3 нар. песні). Вулкан. ДЗІВ'ІЦЬ незак. Асуджаць, ганіць. Як е, дак ужэ на дівіце. Карпаўка. Не дівіце вы ее етак жорстка. Ручаёўка. ДЗІКАФ м. Дзікія пчолы. Дікарамі пчол называюць, ета екіе у лесе жывуць. Ручаёўка. ДЗІРА'ВЫ прым. 1. Дзіравы. Дзіравае плацце, de ты его вукапала. Бывалькі. 2. перан. Бедны. Мне клопат, абы я ні голодная была да ні голая. Калісь діравая была: ні надець, ні з'есць. Рудня Марымонава. ДЗІРАВЕ'ННЫ прым. Вельмі дзіравы. Хлевы діравённые, бедная скаціна мерзне усю зіму. Вулкан. ДЗІ'СКІ мн. Аладкі з перамёрзлай бульбы. Діскі на усю скавараду пеклі. Бывалькі. Діскі — ладкі, блінчыкі з картошкі па весне. Дзяражычы. ДЗІЦЯ' н. Дзіця. Етага дзіцяці печонікамі вукарміла. Дзяражычы. Дёці цепер папарарасталі матак i бацькоў
Дадатковыя словы
дзетачкі, дзеткі, дзетуха, дзеука, дзівавацца, дзівіць, дзіравенны, дзіскі, дівўецца, зесць
2 👁