Дыялектны слоўнік Лоеўшчыны (1982). Т. С. Янкова

памерлі. Дзяражычы. Паехаў рыбаліць, к дедом рыбу трэба. Чаплін. Д Міхайліны дзяды. Памінальны дзень перад Міхайлам. Міхайліны деды мы правім. Дзяражычы. Траёцкія дзяды. Памінальны дзень перад тройцай. Тррёцкія деды будуць у п'ятніцу. Бывалькі. ДЗЯ'ЖКА ж. 1. Тонкая доўгая палоска з лазы ці дрэва. Ляжыць дяжка, Мархва паднела, аж ета c акна. 3 лазы дяжкі деруць. Бывалькі. Як зіхнула маланка, тут жа толькі дяжка нашла с акна да трохі мост пакарбавала, вокна пакрышыла. Дзяражычы. Дяжка доўгенькая; абручы гнуць, дак кажуць: ох, екіе дяжкі na етам, нада іх паабрываць. Крупейкі. 2. перан. Палосы гразі на целе. O-o na лыткам цэлые дяжкі цягнуцца. Дзяражычы. ДЗЯ'КА ж. Падзяка, удзячнасць. За ею i шчавель, i трава, перакопуваць кордоплі пойдзе, а ей ні славы, ні дякі. Ручаёўка. / / Старание, клопат. За маю дяку, шо я ее абмывала, оцета мне токде. Дзяражычы. ДЗЯКО'УЯ прым. Дзякавы. Калісь толькі попбуя сыны, декдуя сыны вучылісь, а цепер — іздаў десяць класаў i надавай у Мінск, ці у Гомель, ці ешчэ куды. Ручаёўка. ДЗЯРЖА'ВА ж. 1. Дзяржава. Наша Расія — велікая держава. Бывалькі. 2. Апора. Рэжа што-небудзь на стале ці на верстаку, а ён i трусіцца — нема державы. Хадем на двор, прыладім: нема державы тут. Пярэдзелка. ДЗЯРЖА'ЦЦА незак. Утрымлівацца. Эге, пані Віцька, газеты не дёржацца ніяк. Дзяражычы. Д Не держацца языкі. Аб балбатлівым чалавеку. А мо калі угрэшысся — не держацца езыкі. Дзяражычы. ДЗЯРЖА'ЦЬ незак. 1. Трымаць. Не держы рукі у карманах. Вулкан. 2. Карміць, утрымліваць. На жырах як стала сына держаць, дак зацеглася усё на лёгком. Чаплін. ДЗЯРКА'Ч1 м. Галень. Пашаруй деркачом моат, чысцейшы буде. Дзяражычы. Ена деркачом як стала его дубасіць. Карпаўка. 3 деркачом у баню не пойдеш, ім толькі двор месці. Ручаёўка. ДЗЯРКА'Ч2 м. Птушка драч. Деркич леціць у цёплые страны. Як убачыць деркич, што грэчка цвіце, зразу іде на юг. Пярэдзелка. ДЗЯРО'УЯ зб. Дрэвы. Дердуя булі, да клёны, да льны. Бывалькі. У школу стукнула, i дердуя нарвала, i нравады нарвала. Дзяражычы