АБІБОЧЫНА - наз., p. -ы, агульн. p.\ ад абібдк (абібдк, у сваю чаргу, ад "абіваць бакі" - валяцца на печы, на пасцелі. не быць рупліваму, рухаваму). - Хто такую абібдчыну за жднку вдзьме? Наштд каму такая абібочына? - А ты вельмі лёпшы? Ты сам абібочына! Глускі p„ пае. Янкі Купалы. АБМЫЛЩЦА - дзеясл., -юся, -ішся, законч. mp. Памыліцца. Купляй густы кажу'х i npaci густдга крупніку - то не абмылішся. Маладз. p., Павязынь. Гл. мьіляцца. АБМЬІЛКА - наз., p. -i, жан. p. Памылка. Ці вінаватая, ці не, выйшлаў нас абмылка. Ткала кбудры, ды абмылка нёдзя, квётка выйійла нярдуная. Кап. p., Русакі. (H. Д.). АБПАЗЫЧЫЦЦА - дзеясл., -уся, -ышся, законч. mp. Улезці ў пазыку, напазычацца i не ў аднаго чалавека. Я мушу ёхаць дахаты, пэнсія Ў f нівялікая, пасьпёла ў вас тут аппазычыцца. Каяі што будзець, a пакуль што толькі аітазычылася. Мядз. p., Будслаў. АБЬІЦЦА - дзеясл., абудуся, абудзешся, законч. mp. Пабыўшы нейкі час. пагадзіцца з абставінамі, умовамі. Капу нас пажылі пры гэткіх вазёрах, то абыліся n i ні казалі n так на наша ўсё. Лепель. Паёхалі, пішыць, на цаліну - ні тагд лёсу, ні той вады - ніяк, кажуч{ь, зразу ні магла абыцца. Ушачы. Ніяк ні хацёла (ісці замуж) во за свайгд, а вышла, абылася й дажыла да самінькай старасьці. Леп. р., Ворань. АДЧВАЛЩЬ - дзеясл., -ю, -іш, законч. тр., пераходны. Адрэзаць Г Г (многа чагосьці). Ого! Ну и аччваліў скібку'! На трох х anui о б. Глускі р., Клетнае. Параўн.: расчваліць (рашчваліць). АЖЬІЦЦА - дзеясл-в-ўся, -в-ёшся, законч. mp. 1. Прыладзіцца. прыстасавацца да пэўных (прыродных, іншых) умоў. Нашы людзі зразу хто йшоў у капгас, хто не, а пёрад ванною ўсе nauuii, ажыліся ŭ ніштд сабё бьшд. I к калгасу' скоро прывуклі. Глускі p., Клетнае. 2. Набыць неабходную маёмасць. прылады, абсталяванне. Кажаш, c Хачдпіч? A чы ажыліся халдпіцкія? Вёльмі іііх нёмец выпаліў да вынішчыў. Глускі p., Клетнае. АЗАЛЕЦЬ - дзеясл., -ё-еш, -ё-е, законч. mp., непераходны. Змерзнуць. Саўсім азалёў. Абулася біс панчдх, ногі саўсім азалёлі. Лавіўшы рыбу на азярэ, мджна азалёць. Рас. p., Бухава. (M. B.). АКЛАДАЦЬ - дзеясл., -еш, -e, незаконч. тр., непераходны. Біць. Злавілі тагд распусьніка, прывезалі да аглабіна й давай акладацъ бізунд.м. Лях. p., Ліпск. АЛЕС - наз., p. -у, мужч. р. Нізкая сенажаць, сенажаць на нізкім месцы. Параўн.: апёс - балота (Беларуска-рускі слоўнік, 1962). Ня ўвесь алёс скасілі? Сенн, р., Падворыца. (Еф. Б.). АНДАРАЧКІ - наз., звычайнаў множн. л., р. -6ў. Анучы з андарачка. Андарак разодрала на андарачкі, хай у чдбаты абуваюць. Светл. р., Кіцін. (Еф. Б
Дадатковыя словы
абіббчына, абўдзешся, абўдуся, абўлася, бўдзець, кажух, кажў'х, камў, кбўдры, крўпніку, мўшу, нбгі, нярдўная, пакўль, прывўклі, распўсьніка, цалінў
35 👁