Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

покне, што с пугача. Толькі пок! Кл. 3. Гучна стукнуць, ударыць. Кл. ПО'ЛІУКА p. -i, жан. 1. Булён. Поліўкі сь пёўнікам наварыла. Пас. Я. К. 2. Юшка з рыбы. Злаваў на поліўку рыбы. Н. ж. ПОФКАЦЬ -а-ю, -а-еш, незаконч. 1. Калупаць, пароць. Пабралі (дзеці) дубцэ дай поркаюць маю граду. Я раніцу рабіла, а цепёр станавіса й папраўляй. Кл. 2. Рыць, рыцца. Вугнала парасята папасьціць. Хай, думаю, пагрызаюць (гл. пагрызаць). Дак, дохлі (гл. дохля) на йіх німа, ні грызуць (траву), a nópкаюць, шукаюць нёйкае трасцы. Кл. Пазалазілі ў яму й нёшто дзень поркаюцца — дзіцячы занятак. Сл. ПО'УНІК (поўнік) р. -у, мужч.} множн. няма. Поўня. Ужэ мёсячык пат поўнік. Заўтра й поўнік. Глуск. Шчэ да поўнЦу дзенькбу п'яць. Хал. Параўн.: у руск. мове полнолуние. ГКУЦЕРАБ (поцяраб) р. -у, мужч. Расцярэбленая (расчышчаная) паляна. Гл. церабщь у вып. 1959 г. П[е]рад калгасамі (перад калектывізацыяй) пацярабоў нарабілі. Кл. На nóцярабе накасіў коп ca тры (сена). Кл. Цахлілі сабакі, цахлілі й выгналі лася на машніцкі поцяраб. Вайц. ПСУЧАПКА р. -i, жан. Восілка. Несла в[е]дpó, а почапка — халёра на [е]ё — пярарваласа, дак усе валёнкі абліла. Кл. Параўн.: посілка (гл. у вып. 1959 г.). ПРАВЕФШЧЫК (правёршчык) р. -а, мужч. Рэвізор, кантралёр; той, хто правярае. На поязьдзе правёршчыкі білёты правяраюць