раю ў доўгі\летні дзень). Пакуль тая вячэра! Каб чаго тротт.ткі падвячоркаць. Кл. Параўн.: у руск. мове ролдничать. ПАДДУКДВА'ЦЬ -ў-ю, -ў-еш, перах., законч. Гл. дукивиць. Па йім i відаць: паддукуюць, прыдзе й нёйкі ні такі, гаварыць ні хоча. Байл. ПАДДУКО'УВАЦЬ (па(у)ддукоўваць) -а-ю, -а-еш, перах., незаконч. Гл. дукаваць. ГІаддукоўвалі, покуль ні разлучылі. Самі сабою й жылі б. H. ж. ПАДДЗЯЛ ГЦЬ (na (y) дзьдз (e) ліць) -ю, -іш, неперах., законч. Лоўка i нечакана ўдарыць каго-небудзь. Сёня Тэклін — гулялі ў м'яччыка — так падзьдз[е]ліў яму пад здухавіну. Кл. Як бугаё бораюцца, страшна гледзёць. Адзін аднаму як падзьдзёліць, здаёцца, й кішкі вон. Кл. ПАДЗКУДКАЦЬ -а-ю, -а-еш, законч. Гл. дзюдкаць, дзю-дзю-дзю. Падзюдкай, то й прыб[е]гуць (свінні). H. ж. ПАДЛЕТЧЫ (па(у)длёгці(чы)) -ж-аш, -a, неперахзаконч. 1. Легчы побач з кім-небудзь. Пад раніцу халаднавата, то прыбёгла й падлёгла ля мянё. Сым. 2. Непрыкметна паддобрыцца, падладзіцца, падысці. Хоць каго паставяць за старшыню, то сяднб падляжа, падыйдзе хаць пат каго. Вольн. Такі, дак дзіво, хітры, пудлёг, пудлёг да й узяў c такім пасагам. Кл. Параўн. з такім самым значэннем: Прыехаў пан з паняй. I падлёг ён пад мяне, каб аддаць яму кашалёк, падлёг i падлёг. Беларускія народныя казкі (ca зборнікаў E. P. Раманава). Мінск, 1962. Параўн.: шдлёгчы — легчы побач. БРС. 6 I 6. Дыялектны слоўнік, III
Дадатковыя словы
аднамў, дукйвйць, здўхаві, мяччыка, падвячбркаць, паддукдваць, паддукоуваць, паддукў, пакўль, прыб[е]гўць, ролднйчать, хбча, ямў
8 👁