ПАГО'Н 1 p. -у, мужч., множн. няма. Да рога, па якой гоняць статак (на пашу, на вадапой). Тудою пагон зрабілі. Кл. ПАГО'Н 2 p. -у, мужч. Парастак на дрэве (часцей ужываецца парастак). Наабразаў увёсну галін, дак за лёто пагонаў нараслб. Кл. Параўн.: пагон— парастак на дрэве. Пярэжары Маладз. р-на. ПАГРЬГЗА'ЦЬ -a-e i -a-e, -а-юць i -а-юць, з він. i без яго, законч. Папасвіцца, пагрызці травы. Ганём (кароў) на атаву. Хай пагрызаюць. Кл. Пагрызаюць на пожні (гл. пожня ў вып. 1960 г.) да бяжком у затон піць. Кл. ПАДАВЕ'НЬ p. -ўн-я, мужч. Вілы (рагаціна) з кароценькімі рожкамі, падаўнём падаюць снапы. Глядзёце ж, н[е] зламёце падаўня майго. Гадбу сорак жывё. Кл. Вілкамі падаваць ні тбе. Сусім другое дзёло падавёнчык. Лёгко й спрытно, спраўнёй. ПАДВІЛГЦЬ (па(у)двіліць) ~ю, -іш, з він. (мячык) i без яго, законч. Гл. падвільваць. I падвіліць трэба ўмёць. Кл. ПАДВІ'ЛЬВАЦЬ (па(у)двільваць) -а-ю, -а-еш, з він. i без яго, незаконч. Падкідаць мяч у гульні, якая называецца «салавей» (гл. салавёй 2 у вып. 1960 г.), або падкідны мячык (гл. падкідны мячык у вып. 1960 г.). Можна думадь, што падвыьваць ад таго кораня, што i віляць: не проста падкідаць угару мяч, а так, каб праціўнік не мог пацэліць па мячыку. Адзін падвільвае, а ўсё ў полі, выбягаюцна. ГТ a c ПАДВЯЧО'РКАЦЬ (па(.у)две(я)чоркаць) -а-ю, -а-еш, неперах., незаконч. i законч. Падсілкавацца пад вечар (паміж полуднем i вячэ
Дадатковыя словы
бяжкбм, гадбў, затбн, пагбн, пагбнаў, пагрьгзаць, падавень, падвячоркаць, пблі, сбрак
10 👁