пойдзе? Hi паважыцца. Н.-Андр. Параўн.: Дні паднявольныя болей не вернуцца; Эх, не надзенуць Лам пут... Хай хто паважыцца, хай хто памерыцца — Сам імі будзе ён скут! М. Чарот. \ ПАВ071ЧЫК (паводжнык, павоччык) р. -а, мужч. 1. Нятюўстая i нядоўгая вяроўка з «вухам» спецыялуьнага прызначэння, напрыклад, для злыгвання валоў, пераносу саломы, сена (гл. повад у вып. 1959 г.). 'Кл., Вольн., В. Залыгай на павоччык. Вайц. 2. Абрывак нятоўстай вяроўкі. Тут дроту трэба, павоччык парвёцца, гніё. B. Вазьмі вала на добры паводжчык, бо пан[е]сё — й касьцёй ні зьб[е]рэш. Кл. Вазьмі тую саломку ў паводжчык да ў хлёў зан[е]сі. Наштб каб мокла. Кл. ПАВЫЗБГРВАЦЬ (павы(у)зьбірваць) -а-ю, -а-еш, перахзаконч. Уважліва i чыста пазнаходзіць i пазбіраць што-небудзь дробнае. Наўмысьня насыпала (зерня) ў траву, хай, думаю, грабунца (куры}_, то ў грады ні лазіцьмуць. То, скажэця, як вам кажу павызьбірвалі да каліва. В. У грыбы заранёй. А то ўсё павызьбірвалі. Глуск. ПАГАРАВА'ЦЬ -у-ю, -ў-еш, н е п е р а х законч. Папрацаваць (настойліва i працяглы час, усё жыццё). I сын, i бацька Ламашкі пагаравалі!.. Пас. Я. К. Пагару[е]ш, то й набудз;[е]ш. Само нішто ні прыдзе ў хату. Кл. ПАГАРБА'ЦЕЦЬ -e-e (адз.), -е-юць (множн.), неперах., законч. Парабіцца гарбатымі. Спарадкуй жэрдачкі, а то пагарбацяюць. Кл. Так могуць пагарбацяць. Сым. Гл. гарбацёць, згарбацёць
Дадатковыя словы
бўдз;[е]ш, грабўнца, дўмаю, кажў, пагараваць, пагарбацець, пагарў[е]ш, пбвад, спецыял^ьнага, тўю
4 👁