п ПАБА'НІЦЦА -юся, -ішся, законч. Памынца ў лазні. Сходзім пабаніўшыся ў кіно? Ты пабанься, тагды пра кінб. Трэба й мнё схадзіць пабаніцца. Глуск. ПАБАТАВА'ЦЬ -у-ю, -у-еш, н е п е р а х законч. Пасварыдца на каго-небудзь, але няголасна, ціха, нязлосна, павучальна. Ці ж работа? Увуклі па вечарьінках бадзяцца. Дак я батаваць стала. А ён, болыны, й кажэ: «Стары стану — дак на вечарынкі забуду». Кл. Я й кажу: німа хаткі, дзе німа звадкі. То малое не так зробіць, то старое спамуліцца. Дак хіба за ўсё й сварку на ўвёсь сьвёт? Пабатаваць пабатуй, але вачэй дуймаць не трэба. Баян. Пабатавала, а сама думаю: нашто? Кл. ПАБЛЁУТАЦЬ -а-ю, -а-еш, н еп ер а хза к о н ч ад блёўтаць (гл.). Паблёўталі (рыбы) й пярасталі. Атышлі нёйдзе. Кл. ПАБУЯТДЬ -я-е, -я-юць, неперахзаконч., ад буяць (гл. буяць у вып. 1960 г.). 1. Вырасці на націну. У нас пабуялі картоплі. Націна зьлягла, а картоплі — толькі завязь. Уюнішчы. 2. Страціць здольнасць хутка рухадца, рэагаваць, адчуваць боль галавы. А мы за лето мо' па п'яць разбу схадзілі, нанасілі па пуду буякоў, а й раз ні пабуялі. Кл. Цяцярукі пабуяюць i сядзяць, як дурныя. Вайд. ПАВА'ЖЬЩЦА 1 -уся, -ышся, законч. Вызначыць сваю вагу. Спорылі, хто цежэйшы, дай пашлі паважыцца мо' дзе хіба ў кладоўку. Кл. ПАВА'ЖЬЩЦА 2 -уся, -ышся, законч. Паспрабаваць, адважыдда. На жалабу, думаяде
Дадатковыя словы
дўмаяде, забўду, зрббіць, кажў, пабатўй, паважьщца, пудў, пяць, разбў, спамўліцца, схбдзім, увўклі
12 👁