Хацёлі надукаваць, каб разьбіць йіх. A ён: «Мнё зь ёю жыць!» Барб. НАЗНАРАКР прысл. Назнарок, знарок (ужываюцца i знарок, назнарок). Ты, мусіць, назнаракі ёй сказала? Хал. Ці думаць? Haзнаракі пёрлася за сьвёт. А тут пацалуй у прабби i вертайся дамой (звычайна даддму; ужыванне дамой тлумачыцца рытмічнымі ўмовамі). Сл. НАКДСЯ'К прысл. Перакошваючы, абыякава, няправільна. У прымаўцы Сяк, так, накасяк, абы не па-людску. НАКЛКУНУТАЕ дзеепрым., ужываецца ў спалучэнні ca словам яйка. Ужэ ўсё (яйкі) наклюнуліся (г. зн. у шкарлупіне з'явіліся трэшчыны, хутка павінны вылупіцца птушаняты), толькі адно н[е]наклюнутае. Кл. НАЛАЗУРКАВА'ЦЬ ў-ю, -ў-еш., перах з а к о н ч ад лазуркаваць (гл. лазуркаваць у вып. 1959 г.). Нападсіньваць, падсініць, пападсіньваць. Мая Ганна любіць лазуркавадь (бялізну). A сёні ні налазуркавала й шкадуе. Кл, Налазуркуйма й мы сваё. Кл. НАЛА'ПІЦЬ -пл-ю, -п-іш, перахзаконч. Налажыць, нашыць латку. Налапіць кажух. Налапіць сьвіту. Каму лапіць, каму шыць, каму м'ёд, гарэлку піць. Кл. НАЛА'ХАЦЦА (налах (к) ацца) -а-ешся, -а-ецца, за к о н ч зніжальн. Набегацца ў пошуках. Гл. лахаць, палахаць, папалахаць. Ці мнё? Немавёд чаго! Налахкаласа за дзёнь. Кл. НАЛУПЦАВА'ЦЬ -ў-ю, -ў-еш, перах., законч., ад лупцаваць. Што ты ўсе (усё) так гаворыш? I слухаць ніхорашэ: «лупцаваць, налупцаваць...» Лупцбукаю ні пяраставіш. Кл
Дадатковыя словы
вбрыш, дўмаць, зявіліся, кажўх, камў, лупцбўкаю, мёд, мўсіць, накдсяк, налазуркаваць, налазуркўйма, налахацца, ніхбрашэ, пацалўй, праббй, слўхаць, шкадўе
3 👁