лбукі быў, ні тое, што ён. C тым рабщь што — лаўчак! Кл. ЛА'ХАЦЬ (лих(к)аць) -а-еш, -a-e, неперах незаконч. Бегаць з настойлівымі пошукамі. Paніца прыдзе — пабёг, лахае, каб закурыць. Кл. Каб чагб? А то выпіць лахкалі c канца ў канец. Кл. ЛЕНАВА'ТЫ прым. Гультаяваты. Лянаваты не сьвіннаваты, прыпёчэ — заварушыцца й схаменёцца. Глуск. ЛГЗЩ1 p. -аў, адз. няма. Ласункі (як cyпрацьпастаўленне трывалай страве, напрыклад мясу, кашы). Tóe дзіця, што хлеба c салам, гурка ці капусты з картопл[е]м зьзёсь, a ні тое, што лізікаў жджэ. То салодзянькаго, то жаўтка б[е]зь б[е]лка ці б[е]лка б[е]ж жаўтка. Зуб. Хіба на такіх лізіках растуць? B. Параўн.: смачнаёды (смачнаёдаў хоча). Рэч. р-н. ЛРПІНА p. -ы, жан., множн. няма. 1. Ліпавая драўніна. Ліпіна на начоўкі йдзе, хоць на што легка. Байл. 2. Асобнае ліпавае дрэва. Глуск. 3. Белы, бяскроўны. Вёльмі схварэла. Каб бачылі! Йдзе й саўтаяцца ў бакі, а сама — ліпіна. Пас. Я. К. ЛІХО'ТКА p. -i, жан., множн. няма, ад ліхо (гл. ліхо у вып. 1959 г.). Кепска, дрэнна. А нашто Веры гаварыць i сварьщца? Хіба ёй ліхотка? На двайіх душэю, на ўсём гатовам — i хата й лапата, усе свае (усё свае) — п'яцсот пёньсяйі. Каб такую ліхотку ўсім добрым людзям да сьмёрці! Кл. ЛІХО'ЦЦЕ р. -я, ніяк., множн. няма, зні~ жалън. (пра чалавека). Так называюць злоснанага, ліхога (гл. л іх і1 ў вып. 1959 г.). Ах ты мае (мае) ліхоцьце! Чагб ж ты такое (дзіця) ліхбе
Дадатковыя словы
лахаць, лбўкі, ленаваты, лйх(к)аць, ліхбт, ліхбцьце, ліхоцце, пяцсот, растўць
3 👁