Кл. Нашто вам чапаць тбе ліхоцьие? Зь ею ж ні ўгуляяце. Кл. Ах ты чарноцьце-ліхоцьце (гл. чарноцце)! Барб. ЛУЗА'НЧЫК р. -а, мужч. Спелы арэх, які сам вылузваецца, вывальваецца, з шапачкі. У лузанчыкі пад восянь ці ўвосянь хадзіць. Хадзі й зьбірай па зямлі. Кл. ЛУПА'Ч p.-d, мужч., ад лупаты (гл. лупаты ў вып. 1959 г.). 3 вялікімі вытарашчанымі вачыма. Хто лупаты, той лупач. Хал. ЛЫГА'ЦЬ - а-ю, -а-еш, перах., незаконч. 1. Браць на повад (вала, карову). Чагб стаў? A лыгаць хто пбидзе? — Сам лыгай, я табё ні падзёньнік. Кл. Гл. залыгаць, залыгваць, злыгаць у вып. 1959 г. 2. Лёгка i хутка лавіць, хапаць што-небудзь жывое (качак, рыбу), келзаць. Тарэнта, дак той усю раніцу на той ямцэ. Бач, лыгае й лыгае акунё. Пас. Я. К. Параўн.: 3 вудай дзядзька шчасце мае: язёў занадзіць i келзае. Я. Колас. ЛЫТІ (лыгі) p. -аў, адз. няма, зняважл. Доўгія тонкія ногі. На тваё лыгі тут паўдня хады. Глуск. ЛЬГНДАЦЬ (лындаць, шлындаць) -а-еш, -a-e, неперах., незаконч. Лынды біць. Кл., С!л. Параўн.: у руск. мове бить баклуши. Шлындаць (побач з лындаць) ужываецца, мабыць, пад уплывам сінонімаў, якія пачынаюцца з ш: швэндаць (-цца), шнырыць i інш. Што йім рабіць? Дзень па тым горадзе лындалі. Пас. Я. К. ЛЬГСІНА p. -ы, жан. 1. Лысіна. Такі малады, a лысіна. Сым. 2. Пляма на лобе ў жывёліны. 3 лысінаю родзіцца, з лысінаю й здохне. Вольн. 3. Невялікая палянка сярод лесу, сярод
Дадатковыя словы
гбрадзе, ліхбцьйе, пбйдзе, рбдзіцца, чарнбцьце-ліхоцьце, ўвбсянь
2 👁