Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 173  ▶ 
Прысадзісты (пра чалавека). Кл. Нізкі, але купісты, дак на ягб казалі камёль. Кл. КУСАМЯ'КА (кусам'яка) p. 4, жан. Добры, вялікі кавалак (хлеба, сала, мяса). Добру кусам'яку сала зьёў, на двох хашло б. Кл. КУ'ТНЩА р. -ы, жан., анат. Похва (у ка~ ровы). Кл. КУ'ЧМА р. -ы, жан., зняважл. 1. Нерасчасаныя, збітыя валасы. Гадоў мо' с трынаццаць, а на галавё Кучма. Сама хай бы рашчэсвала. Кл. 2. Перан. Тая (той), у каго брудныя, нерасчасаныя, недагледжаныя валасы. Hi дзёўка, а кучма. Я й у вочы ёй казала так. Кл. Л ЛАМГНА р. -ы, жан. 1. Ламачына, непатрэбная (зламаная, зношаная) прылада, рэч, кавалак бервяна. Пазьбіралі б усе вацётые ламіны. Кл. 2. Гультай, лежабок. Хіба той ламша падможэ? У яго ў самого на адну печ дроў. Кл. Хіба мо' ў салдатах правучаць. Ну, дзё ж! Hi зрабіць што, ні зьбёгаць куды. Ламіна — й усё. Пас. Я. К. Параўн.: неўставака. Карэл. р-н. ЛАТУ'ТА р. -ы, агульн. Неахайны чалавек; тое, што лахудра, лахудры (гл. лахудра ў вып. 1959 г.); можна меркаваць, што латута ад лата (параўн.: увесь у латах, увесь на латах). Аднагб бацькі й аднаё маткі, а няроўныя дзіцяткі: адна як лялька, а другая латута, надзёне новае, а яно як старое вісіць на ёй. Н. ж. ЛАУЧА'К р. -а, мужч. Лаўкач; лаўчак ад лоўкі (спрытны, умелы), з метатэзай к i ч. Так! лаўчак, што й с агню вускачыць. Байл. Хвёдар
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

аднў, вўскачыць, кусамяка, кусамяку, кутнща, кўпісты, кўчма, лаучак, нбвае, падмбжэ, правўчаць
4 👁
 ◀  / 173  ▶