ня кажуць здрок. Ты хіба ні бачыў хаць раз? Здрок да.мусы падл[е]ціць i з-з-з-з-з. Каровы, дак тые, хвасты пападымаўшы, так ірвануць! Кл. Мусібудь, здракі вёльмі крэпко кусаюць, што йіх так таварына (гл. таварына ў вып. 1959 г.) байіцца. Кл. Рана йшчэ гнаць. Сама заядзь, самые здракі. Пас. Я- К. Чаго так? Што? Здрок укусіў? Кл. Параўн.: у чэшек. мове streček — авадзень; зыкаўка. Кліны Бялын. р-на; Саламір'е Полац. р-на. 2. Уедлівы i шкодны чалавек. Малы, а кусьлівянькі здрок вацёты. Кл. ЗДУРАВА'ЦЬ -у-ю, -у-еш, непер ах., законч. Недацяміць, недадумаць, даць пудла. Здуравала, што насеяла проса. Трэба было ячменю пасёяць. В. Сам вінаваты: здураваў, што на кшжку (у ашчадную касу) ні палажыў тых грошай. Кл. ЗДУ'ХАВША (здухавіна, уздухавіна) р.-ы, жан. Гл. уздухавіна. ЗІХА'ЦЬ -d-e, непер ах., незаконч. Бліскаць (ужываецца i бліскаць). На Байлюкі (у тым баку, дзе веска Байлюкі) зіхае, а грому ні чувадь. Кл. Ото ж набраліся страху! Як зіхае, так грыміць. Зіхнё — хаць іголкі зьбірай. За свой век ні бачыла, каб так зіхала. Пас. Я. К. ЗІХНУ'ЦЬ -н-ё, -л-а, неперах., законч., ад зіхаць (гл.). Як зіхнё, зіхнё! I йголку ўбачыщ. Кл. ЗЛЕТЧЫСЯ (зьлёгці(чы)са) законч. L Злегчыся. Зьлёглася сала ў скрында, то ні ўзадраць, ходь зубамі рві. Пас. Я. К. Ты малы, с камарову сілу, а сено вёльма зьлёгласо. Дзё ты падасі'? Кл. Культура (сена з культурных
Дадатковыя словы
грбшай, да.мўсы, здураваць, здухавша, здўхавіна, зіхнуць, камарбву, мўсібудь, саламіре, уздўхавіна, ірванўць
3 👁