ЗВІХТАВА'ЦЦА -ешся, ецца, зваротны ад звіхтаваць (гл.). 1. Датуль круцілі, пакуль нарэзы звіхтаваліся. Вольн. 2. Перан.: збіцца з добрага шляху, стаць амаральным. Па вялікіх гарадах людзёй усякіх багато; малады, калі розум малы, возьме й зьвіхтуецца. Глуск. ЗВІХТАВА'ЦЬ (зьвіхтаваць) -ў-ю, ў-еш, перах., законч. 1. Збіць разьбу. Б[е]с патрэбы ні круцёце, звіхтуяце нарэзы. Кл. 2. Няўмела адклёпваючы, давесці касу да таго, што самая тонкая частка палатна — лязо будзе няроўнае, пойдзе зігзагамі. Коска добра, да так білі, што зьвіхтавалі. Хіба паправіш? Hi вёльмі збухтавалі (гл. збухтаваць), можна касіць такою. Кл. ЗГАРБА'ЦЕЦЬ -е-ю, -е-еш, неперах., законч. Стаць гарбатым. Нашто так вудзільна паклаў? Так янб згарбацяе, будзе крывбе. Пае. Я. К. Дзераўяка (гл. дзеравяка ў вып. 1959 г.) й тая згарбацяла, a дзіво што чалавёк на старасці згарбацяе. Кл. ЗГАРКА'ВЕЦЬ -e-e, неперах., законч. Haбыць гаркаваты ці горкі смак. Крыха таго масла й таго ні даглёдзяла: згаркавяло. Куды ж яно? Барб. Летам масло доўго н[е] пастайіць, згаркав||е]е. Хал. ЗГА'СЩЬ -ш-у, с-іш, з він. i без яго, зак о н ч ад гасіць (гл.). 1. Хутка ссекчы дрэва. Я й сакёраю згасіў бы, бес пілы. Кл. 2. Збіць на горкі яблык, збіць на порхаўку. Кл. Як палёзе выпіўшы, дак згасяць, што й ні ўзграбёцца. Байл. ЗГКНДЗЩЦА (згіньдзіцца) -ішся, -іцца, законч. Збегацца i схуднець, змізарнець, на
Дадатковыя словы
бўдзе, датўль, звіхтавацца, звіхтўяце, згарбацець, згаркавець, згасщь, зьвіхтўецца, пакўль, рбзум
4 👁