ЗБУХТАВА'ЦЬ -ў-ю, -ў-еш, перах., законч. Гл. звіхтаваць (1, 2). Як умёлі, так i папёлі: бач, збухтавалі нарэзы (разьбу). К л. Ты не наб'ёш касы, a збухтуяш. Пас. Я. КЗБУЯ'ЦЬ -я-ю, -я-еш, неперах., законч. 1. Вырасці націнаю, але без пладоў. 2. Страдіць здольнасць хутка рэагаваць, рухацца. Раз у Пархачове так збуяла, што каб ні бабы, то й ні прышла б. Дзякуй йім, памаглі. А назаўтра папарэгтвалі зь м[е]нё. Кажуць, што зобку здэцца, п'яна баба была. Ёты багоньнік халёрны. Збуяеш за дзень ходзячы. У горадзе кажуць зьвёсіць, а ў нас — зважыць. Кл. ЗБЫ'ТКІ (збы(у)ткі) р. -аў, адз. няма. Выдаткі i страты. Мне з вашае вучобы адны толькі збыткі. Глуск. 3 такім самым значэннем слова збыткі ў гаворцы в. Трухан. Слуц. р-на. ЗВА'ЖЬЩЬ 1 -у, -ыш, перах., законч. Зважыць (руск. взвесить). Ці зваж дома, ці так,— хто купіць, сам зважыць. Вольн. Кушла пуд, а зважылі, й німа пуда. Па гарадзкім важанні праўды не хапіла. Пас. Я- К. ЗВА'ЖЬЩЬ 2 -у-, -ыш, з давальн., законч. Саступіць, уважыць, дараваць каму-небудзь. Як просіць вёльмі, то зваж да ні ўпікай яму ніколі. Пас. Я. К. ЗВА'ЖЫЦЬ 3 -у, -ыш, з давальн., законч, Моцна ўдарыць. Л[е] кнігарні ў войну шчашліся. Дак так зважыў Мікалаю, што той i асёў. Кл. Ох i зважу я табё каліль (гл. кальль у вып. 1959 г.). Пас. Я. К. ЗВ1Х (зьвіх) р. -у, мужч., множн. няма. Вывіх. А што той зьвіх лячыць? Прбидзя й так. Вайц
Дадатковыя словы
багбнь, зббку, збухтаваць, збухтўяш, зважьщь, кзбуяць, набёш, пархачбве, прбйдзя, прбсіць, пяна, пўда, ямў
4 👁