Пас. Я- К. 2. Пясчаная зямля пад глебаю. Наштб глыбоко бярэш (запускает плуг), аж за жаўкву? Ужэ й так наўворваў (навыворваў) жаўквы. Кл. ЖАУКЛЯЖ р.-d, мужн. 1. Зжаўцелы агурок. Вацётые зь дзёс[е]ць (агуркоў) пакшуць трэба. Хай сьпёюць жаўкл[е]кі на насёньне. Хал. Жаўклякі трэба з град на стрэху паслаць (разлажыць на страсе). Бо лётась на градах згнілі да аднагб жаўкляка. Барб. 2. Перан. Аслабелы, хворы чалавек, на выгляд поўны, але паўната нездаровая; колер твару нагадвае колер пераспелага агурка-жаўкляка. Адзін пбуны й тбусты, а жаўкляк. А другі худзёнькі, a пяражывё й пяраробіць (зробіць больш) за другого здароваго на від. Байл. ЖАУТА'ЧКА p. -i, жан., множн. няма. Хвароба жаўтуха. А ж жаўтачкі ці паміраюць? Кл. У йіхага Зьмітра жаўтачка. Пас. Я. К. ЖМАК (жмак i жмук) p. -у, мужч. Жмут, скрутак. Выняў c кішэні цэлы жмук грошай. Кл. Даю (карове) жмук вацётаго сёна. То, скажы, й ні панюхала. Кл. У йіх, бувало, вуб'юць вакнб, то цэлы год заткнутае жмакам ануч. Кл. ЖМАЖАЦЬ -а-ю, -а-еш, перах., незаконч. Мяць, коўчыць (гл.), скручваць у жмак (гл.). Той гось, што, сёдзячы за сталом, усё (yce) жмакаў скацярку. Сказаць ні скаж[э]ш, a ён жмакае й жмакае. Кл. ЖМУК (жмак i жмук). Гл. жмак. ЖУ'ЖАЛЛЕ (жужальле) p. -я, зборн. ад жужаль (гл.), множн. няма. Па гарадох да
Дадатковыя словы
анўч, вубюць, вўб'юць, глыббко, жаутачка, жаўквў, жужалле, жўжальле, заткнўтае, здарбваго, наўвбрваў, пбўны, пярарббіць, тбўсты
9 👁