Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 173  ▶ 
ДЗЯРКЛГВЫ прым. 1. Такі (пра ката), які драпаецца, дзярэцца. Кінь, маяў ўнучка, ётаго дзяркліваго ката, абдзярэ ручкі. Кл. 2. Пра чалавека: задзірлівы, карузлівы (гл. карузлівы ў вып. 1959 г.). На йіх сёлішчы век дзярклівые жывуць. Кл. E ЁК выклічнікава-дзеяслоўнае слова. Paнянька ўстала. Чую, нёхта йдзе. Глянула — аж два паліцайі ў дварэ стаяць. У мянё ёк у грудзях: прапалі, думаю. B. Ж ЖАДА'НАЧКА p. -i, жан. Адна дачушка, якая мае ўсё, чаго жадае. Яна ж у йіх адна — жаданачка. Сл. ЖАДА'НЧЫК p -a, мужч. Адзін сынок, які мае, чаго жадае. Хай расьцё вялікі жаданчык. Сл. ЖДЛКАВА'ЦЬ -ў-ю, -ў-еш, незаконч. Шкадаваць. Зрэдку сустракаецца пры звычайным, устойлівым шкадаваць. Можна лічыць новым словам, утвораным на ўзор шкад-ави-ць ад жалко. Так жалкаваць? Hi я пёрша, ні я другая. Баян. ЖАЛЯЗНЯЖ {жале(я)зьняк) р. -а, мужч. Рыдлёўка, лапата, якою робяць грады, берагі жалезняка акоўваюцца жалезам. Пастрби (падрамантуй), чалавёча, жалязьняк. Рыдлёўкаю ні люблю грады рабіць. Кл. ЖАУКВА' р.-ы (-у), жан., множн. няма. 1. Жоўты пясок. Увесь двор высыпаў жаўквою
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

грў, дўмаю, ждлкаваць, жывўць, карўзлівы, пастрбй, рўчкі, чўю, шкад-авй-ць, ўнўчка
8 👁
 ◀  / 173  ▶