кіе пасталі пат хатаю й дудукаюць мо' час. Чагб яны тут сталі дудукаць? Кл. ДУКАВА'ЦЬ -ў-ю, -ў-еш, перах., незаконч. Настройваць, падвучваць, падбухторваць кагосьці. Дукавалі, дукавалі, покуль адбілі хлопца ат радні. Кл. Нашто дукаваць було? «A яны такіе, а яны сякіе». Кл. ДУШНАТА' p. -ы, оюан. A ў йіх зіма й лёта ў хаце душната, што млёю, як зайду. Кл. 3 душнаты кроў з носу пашла. Сл. ДЗЫГУ'ЛЯ (дзыт'ўля) р.-і}жай. Цыбатая; дзыт'ўля ад дзыг'атая (цыбатая). Глянь, удвайіх ідуць пад ручку. Ён малы, як Яўмёнко, a яна дзыг'ўля, дзыўата. Кл. ДЗЫГУ'Н (дзыт'ўн) p. -a, мужч. Дзыгаты. Гл. дзыт'ўля. C такім дзыг'уном ні зьбяжысься. Як шагнё, дак дзьвё мётры адразу. Кл. ДЗЮ'ДКАЦЬ -а-ю, -a-eiuf неперах, незакон. Гаварыць «дзю-дзю-дзю» (падзываць свіней). Дзе тыя сьвіньня? Дзюдкала, дзюдкала — німа. Пас. Я. К. ДЗЮ-ДЗЮ-ДЗЮ. Так падзываюць свіней. Кл., Н. ж., пас. Я- К., Барб., Байл. ДЗЮ'ДЗЯ р. -i, жан. 1. Свіння. Набі, Толька, дзюдзю. Кл. Вазьмі Жэнькаву пугу да прагаш дзюдзю. Адгані, донька, дзюдзю, дубцом яе, дубцом! Пас. Я. К. 2. Перан. Бруднае, мурзатае дзіця. Ах ты, мая дзюдзя. Hi Вася, а дзюдзя. Пас. Я. К. ДЗЯЖУЙ 1. Часціца. Дзякуй (табе, вам). Кл. 2. Загадны лад (2-я асоба адз, л.). Ты дзякуй мне. Каб ні я, то ўсё (усе) нашло б з дымам. Кл. 3. Назоўнік, мужч. Вялікі табё дзякуй, Ганна. Параўн.: вялікае дзякуй. БРС
Дадатковыя словы
дбнька, дзы^ата, дзыгатая, дзыгуля, дзыгун, дзыгуном, дзыгўля, дзытўля, дзытўн, дзюдкаць, дудўкаць, дудўкаюць, зайдў, пўгу, рўчку, ідўць
9 👁