Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 173  ▶ 
скласьці ні складзёш. Ты (сена) на стог, a яно на дол. Кл. Параўн.: халадэча, халаднёча, пустэча. г ГАБЛЯНУ'ЦЬ -н-ў, -н-ёш, неперах., законч. Параўн.: незаконч. габляваць. 1. Энергічна, рэзка пацягнуць гэблем. Габлянуў i жалязка скрышылася ў майім гэбліку. Кл. 2, Перан. сдебануць, ударыць, хвасянуць рэзка i моцна. Як габлянулі, як струганулі c усягб, што было, й прарваліся з блакады. Сл. ГАЛАУКУ p. -оў, адз. няма. Верхнюю частку сцяблін лёну (тую, на якой «галоўкі») называюць галаўкі; галаўкі таксама ў апрацаваным лёне. Як каторы год: адзін год галаўкі вуляжацца й добрае прадзіво, a другі каранкі лёпшыя за галаўкі. Кл. ГАЛІНЯ'КА (галі(я)няка) p. -i, жан. Галіна. Унадзіліся ў гуркі куры. Што ні рабіла — й праганяла, й біла. Адале (гл. адале ў вып. 1959 г.) нашла дзірку да галінякаю нёйкаю залажыла. А то ўсю зав[е]зь зьёлі. Кл. ГАЛЯЛЕ'ЦЬ (гал(я)лёць) -ё-е, -ё-л-а, безасаб,, неп ер а хнезаконч. Блішчэць (пра ваду) на лугах i палях. Усёнькае лёта дажджэ й дажджэ. Ня то ў канаве—усе (усё) загумёньне заліло. У нас да самай адрыны вада галялёла. Скрозь галялёло. Кл. ГАНЯЧКГ р. -чк-бу, адз. няма, памянш. ад гоні. Лёну сёелі. Хто двое, а хто й больш ганячок. Хал. А там нідалёчка, ганячкбу троя. Вольн. На тых ганячкох, мусіць, проса пасёям. Кл. Ячменю толькі адны ганячкі сёялі. Пас. Я. К
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

ббльш, вўляжацца, габлянуць, габлянўлі, габлянўў, галялець, ганячкбх, ганячкбў, гбні, дбл, кўры, мўсіць, струганўлі, тблькі, чбк
6 👁
 ◀  / 173  ▶