ГАРАВА'ЦЬ -ў-ю, -ў-еш, н е п е р а х незаконна Працаваць працягла, настойліва. Даўнёй у нас людзі вёльмі ж гаравалі. Хіба так як цяпёр? Дзень i ноч рабілі. Вазьмёце Дарашовых. Прасьвёту ні бачылі. Зіму й лёцячко гаравалі. А штб c таё гарбулі (гл. гароўля ў вып. 1959 г.) булб? Кл. ГАРБА'ЦЕЦЬ -е-ю, -е-еш, неперах., незаконч. Станавіцца, рабіцца гарбатым. Такі малады й гарбацяе. Кл. Абы-як скідай лёс (бярвенні) — гарбацёе. Хал. ГАРБА'ЦІНКА p. -i, жан. Гарбінка. Параўн.: гарбінка — ад горб, гарбацінка — ад гарбит(ы). Габляні разы два, тут нёйка гарбацінка, хай рбуно будзе. Кл. ГАРЛА'ТЫ прым. ад горла. Усё такіе гарлатые. Ужэ радня такая, такое кодло, што й спраку-вёку манькуты й гарлатые. Кл. Хіба хто гарлаты, дак той i багаты? Кл. ГАРЛА'Ч p. -а, мужч. Гарлапан, гарласты. Mo б, гарлач, ты горло сваё хаць сёні суняў? Кл. Гарлач. Вёльмі ўжэ крычыць, на ўвёсь раён. Кл. ГАРО'УНЫ прым. ад таго кораня, што i гараваць, гора. Вельмі працавіты чалавек, які не мае i не ведае спачыну. Цяпёр такіх гарбуных німа. Машыны ўсе (усё) робяць, а людзі згуляць любяць. Кл. Гарбуны сьвята ні жджэ. Баян. ГА'СЩЬ -ш-у, -с-іш, з він. i без яго, незаконч. Модна стукаць, біць. Хто так гасіць у вакнб? Мусіць, п'янаго ні ўпускае ў хату. Дак то ў шыбу, то ў сьцёну гасіць i гасіць. Кл. ГАСЦЯВА'ЦЬ (гасьц[ё\ваць, гасьцяваць) -ю-ю, -ю-еш, неперах., незаконч. Хіба ў вас ні
Дадатковыя словы
бўдзе, гарбацець, гарбйт(ы, гарбў, гарбўлі, гарбўны, гароуны, гасцяваць, гасщь, мўсіць, нбч, пянаго, рббяць, рбўно
6 👁