ВЫЧАУПЛЯ'ЦЬ (вы (у) чаўпляць) -я-ю, -я-еш, неперах., незаконч. Выдумляць, штукарыць, вырабляць штучкі. Каб бачылі, што там вучаўпляюць, сабраўшыса ў хаце! Кл. Параўн.: А з гэтаго то i відаць, што зьдзерства з нас вычаўпляюць. К. Каліноўскі. ВЬГЧЫНКА (вы(ў)чынка) р. -i, множн. няма. Апрацоўка скуры. Тые годы ганяліса, каб з бабруйскае вучынкі пашыць кажух. Кл. Дай мне харошае вычынкі кажух, аддам паліто, 'шчэ й прыдачы дам. Глуск. У выслоўі Аўчынка вычынкі не варт. Кл. Вучынка даражэй выйдзе за аўчынку. Кл. ВЬГШТУКАВАНЫ (вы (у) штука (у) ваны) дзеепрым. ад выштукаваць. Гл. выштукаваць. Даўнёй хто багацёйшы, дак дуга размулёвана, ўся зоруя, дуга вуштукувана. Кл. Каб такіх дзе й нам выштукаваных накупляць. Глуск. Выштукаваны. Зуб. Выштукаванае. Хал. ВЬГШТУКАВАЦЬ (вы (у) штука (у) ваць) -у-ю, -у-еш, перах.} законч. 1. Зрабіць прыгожа, па-майстэрску. Тут Рэдзькі мало рабілі, але калі возьмяцца — то, браце, вуштукуе вакно — пагледзёць толькі. Кл. 2. Упрыгожыць (рэч, збудаванне). Гл. выцацкавацъ. Калі е за што, то трэба хораша зрабіць i выштукаваць. Кл. У сына ў Мінску была. От усе (усе) выштукаваў! Кл. ВЫШТУКО'УВАЦЬ (вы (у) штукоуваць) -а-ю, -а-еш, перахнезаконч. Гл. выштукаваць. Ці хто б яго выштукоўваў! Хал. Палачку й тую выштукбуваў. Кл. ВЯТРЭ'ЧА р. -ы, жан. Модны, злы ведер, ветранае надвор'е. У такую вятрэчу стога
Дадатковыя словы
бабрўйскае, вбзьмяцца, вычаупляць, выштукбўваў, выштукоуваць, вятрэча, вўчынка, вўчынкі, вўштукувана, вўштукуе, збрўя, кажўх, надворе, тўю, харбшае, хбраша
5 👁