нехорашэ апраналіса? Не трэба з yceró нашаго бувалешнего насьміхацца. Бувало наметкі róжыя, кабаты ўсякіе, на грудзях вуцацкаванае. Сл. 2. Па-майстэрску, прыгожа зроблены. У яго й гэблік вуцацкаваны, й скрыпачкі вуцацкаваные да вуштукаваные. Кл. ВЬГЦАЦКАВАЦЬ (вы(ў)цацкаваць) -у-ю: -у-еш, перах., законч. 1. Упрыгожыць вышыўкаю, разьбою, выпальваннем ці іншым спосабам. Хто багацёйшы буў, той вуцацкуе дугу, набёдрыкі. Вазкі вуцадкоўвалі, драбінкі хварбавалі. Кл. Палку выцацкавану прыўёз. Кл. Ужэ, давай — мажэйкавы дочкі — выцацкаваць печ. Кл. 2. Зрабіць вельмі прыгожа, як цацку, умела. Добры шавёц табё так выцацкуе чобаты — што пяро будуць лёгкіе. Вуцацкаваўшы. Сл. ВЫЦАЦКО'УВАЦЬ (вы (у) цацкоўваць). Гл. выцацкаваць. Вазкі вуцацкоўвалі. Аднёкуль вазілі даўнёй жбанкі вуцацкаваны[е], гладышкі, кубкі. Кл. Нёкалі ўсё вуцацкбувалі рушнікі. Кл. ВЬГЦУБІЦЬ (вы(ў)цубіць) -іш, -іць, перах., законч. Не спяшаючыся i неадрыўна выпіць чаго-небудзь многа. Тбліку каб малака. Нальлёш кубак паўлітровы, выцубіць да дна й уздыхнё. Кл. ВЫЦЯГА'НЕЦ (вы(у)цяганец) p. -нц-а, мужч. 1. Вымагальнік, хабарнік, ашуканец. Mo' тры гады мучыў Пазьняк той. Такі гад да вуцяган[е]ц. У каго грошы, a ў каго й душу вуцягне. Кл. Такога выцяганца за л[е]сьніка хіба пастановяць? Ой не! Пас. Я- К. 3 такім жа самым значэннем слова выцяганец бытуе ў вёсках вакол Рэчыцы. І
Дадатковыя словы
бўдуць, вуцацкбўвалі, выцацкоуваць, вўцац, вўцацкаванае, вўцацкаваны, вўцацкаваны[е, вўцацкуе, вўцягне, вўштукаваные, грўдзях, душў, кўбак, кўбкі, мўчыў
9 👁