будзь, каб пажывіцуа, мець выйгрыш. На яё не звярай, бо яна — вільня, хітруе, толькі каб сабё. Кл. ВІЛЮТА p.-i, агульн. Чалавек, які выкручваецца з любога становішча. Можна думаць, што вілюга ад віляць. У Глускім р-не ёсць прозвішча Вілюга, якое, магчыма, i не ад eiляць. Параўн.: лютня (ca значэннем вілюга). Трухан. Слуц. р-на; Смеламу скарэй можна паверыць, як пужліваму, бо ён у вілюгі не пойдзе да, не шманаючы ні на кога, смела праўду рэжа ў вочы. Czesław Pietkiewicz. Kultura duchowa Polesia Rzeczyckiego. Warszawa, 1936. ВІРЛА'ТЫ прим. Лупаты. А на твар нехарошы, вірлаты нёйкі. Сл. Параўн.: вірлавокі. Кліны Бялын. р-на. ВІРЛА'Ч p.-a, мужч., назоўнік ад вірлаты (гл.). Што таму вірлачу казаць? Наставіць вочы, як яблыкі, й ні зьміргнё. Глуск. ВСУКІДЗЬ p. -i, жан., множн. няма. Густы снег, які падае камякамі, «акідае» снегам. Пастоймо, хай вокідзь пярасьдіхне, а то 'шчэ ў канаву ўсунясься. Вокідзь, што сьвёту ні відаць. Кл. ВОНЬ (вонь) часціца. Вунь. Хіба ні вашае (парася) вонь ходзіць? Кл. А вонь тато на мастох. Зьлятай, Васька, па йіх. Скажы сьнёдаць. Хуцянька бягай! Пас. Я. К. А вонь твой бацька йдзе. Барб. ВО'ПСАДДЗЮ (вопсадзьдзю) прысл Раз'юшана, рашуча, энергічна кінудца на каго-небудзь, вопса (гл. вопса у вып. 1959 г.). Вопсадзьдзю кінуўся на мянё. Лёдзве абараніўся. Кл
Дадатковыя словы
вбкідзь, вбнь, вопсаддзю, вірлачў, пажывіц^а, разюшана, тамў, тблькі, хбдзіць, хітрўе, хўцянька, ўсўнясься
6 👁