ВАФА р. -ы, жан., множн. няма. Гатаванне стравы. Хіба мая такая вара, як твая? Кл. Хіба такая вара на пліцё, як у пёчы? Кл. ВАРО'ЖКА (варожка) р. -i, жан. Варажбітка (бытуюць абодва словы — варажогтка i варожка). У варожкі ці ў мерцьвяца — рбуная праўда. Цяпёрхіба які дурны павёрыць варожкам. Ніхтб й слухаць варожкі ні слухацьме. Глуск. ВАСЬ-ВАС-ВАСЬ! Так падзываюць кормнага кабана. Кл., пас. Я. К. ВАУКАЛА'КА p.-a, мужн. (y тагб ваўкалака. Кл.), p. -i, жан. (y таё ваўкалакі. Кл.). Дужы i бязлітасны, жорсткі чалавек. Пра такіх ваўкалакаў (пра нямецкіх акупантаў) мне й у касках пакбины дзет н|[е] гаварыў. Зуб. Хіба c тым ваўкалакам пагаворыш? Хіба зь йім дагаворысься? Кл. Такую ваўкалаку хто замуж возьме? Барб. ВЕРАУЧА'КА (в[е]раўчика} вяраўчика) p. -i, жан. Кавалак, абрывак вяроўкі (гл. вераўчына ў вып. 1959 г.). Шукаю й ні знайду каб якбе вяраўчакі. Нбвае шкода рэзаць. Кл. ВІЛРЦЬ -ю, -hu, неперах., незаконч. Гл. падвыьваць. Hi можаш добра віліць, дак ні бярыся, хай Міша падвільвае. Кл. Вілі, а я бщьму. Кл. ВІЛЬ дзеяслоўна-выклічнікавае слова ад віляць. Віляла, як тая Амілька. Чуць што — дак віль, віль, хітру[е]ш да круціш. Кл. Ліса падышла сусім блізянька. Я хацёў палкаю. A яна як вільнё! Віль — i ў кусты. Пас. Я. К. ВІ'ЛЬНЯ P- -h жан., зняважл. Жанчына, якая бессаромна падладжваецца да каго-неў
Дадатковыя словы
в[е]раўчйка, варажбгтка, варбжкам, варбжкі, ваукалака, вбзьме, вераучака, вяраўчйка, вільня, дагавбрысься, знайдў, крўціш, мбжаш, пагавбрыш, пакбйны, рбўная, слўхаць, слўхацьме, такўю, хітрў[е]ш, шкбда
5 👁