ВО'СІЛКА (вдсілка, посілка) p. -i, жан. Дужка ў вядры. Каб ты добры быў, каб поселку зрабіў, а то бес посілкі ведзёрцэ. Кл. Даўнёй ўёдра рабілі самі, c клёпак. A восілку рабілі зь вераўчыны ці ш чагб так. Пас. Я. К. Параўн.: 3 медзянымі вядзёркамі... 3 залатымі осілкамі. M. Federowski. Lud białoruski... Warszawa, 1958. ВО'ТЧЫЧ (вдччыч) p. -а, мужч. Пчаляр, бортнік. У дзіцячых прыгаворках: Вбччыч, воччыч, дай нам м'ёду, каб тваё пчолкі дачакал! году. Воччыч, воччыч ня даў м'ёду, каб тваё пчолкі ня даждалі году. Кл. 3 гультая воччыча ні будзе. Барб. Дбораго воччыча пчолка любіць. Барб. ВУДА'К p. -d, мужч. Рыбак, які ловіць рыбу вудаю. Глускіе вудакі часта й начуюць на рацэ. Кл. Ці рыбак, ці вудак — сяднб (усё адно). Кл. ВУ'ЖАР (вужар, выжар) р. -у, мужч. Азярыны-кругловіны сярод тарфяністага балота. Вужар — з вы-жар (параўн.: пажир), дзе ў сухое лета выгараў торф; ву- з вы- (як i вупіць, памуць). Па нашых вужарох нёяк трава ні расьцё. Байл. Па вужарох карасе. Кл. На Пбукаціне адзін ля аднагб вужарбу мо' сём. Кл. Параўн.: Цёмно, нічого не бачно, от так i ўсунешся ў выжарыну па самые вушы, а то й суздром у гразі загінеш. Б'Ьгаў, бугаў чорт, узвернуў усе балото. От да тых чао ешчэ стаяць па балоце выжары, азерыны да выскаці. А. К. Сержпутовский. Сказки и рассказы бе~ лорусов-полешуков. СПб, 1911; «Верасы на выжарынах» I. Навуменкі
Дадатковыя словы
б^гаў, бьгаў, бўдзе, вбсілку, вбччыча, восілка, вотчыч, вужарбх, вужарбў, глўскіе, дббраго, мёду, пажйр, памўць, пбсілкі, пбўкаціне, пчблка, пчблкі
2 👁