Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

Панства паганяць. В ы яў л яц ь п ан скія звы чкі, «хварэць на пана», позна спаць; м ал а робячы, вы м агац ь доб рай стравы, вопраткі. Р аб іц ь каб нё, a к аб наёсьціca, д а каб смаш но, д а каб пагульвац ь. Ты, м аці, рабі, а ён п ан ства п аган яц ьм е. Кл. Пара перапаравала. Д аў н о ў ж о п ара прайш ла (ш то-н ебудзь р аб іц ь). Н а ж ы то ар ац ь ні то п ар а, а п ар а п [е]рап аравал а. К л. М не, каж [э] на слове, ж ан щ ц а й п ара п я р ап ар ав ал а. Сым. Перабраць рэбры. П алічы ць рэбры, н ад авац ь па рэбрах. С л аў к аў ц э спуску, браде, ніком у н[е] д авал і. З ароб іш — то й рэбра п[е]рабраць м бгуць. Сл. Пірага шукаеш — а хлеба не цурайся. Зуб. Пбкуль Мбця нагнёцца, дак Лісавёта нажнёцца. Кл. Прыварыць прыварку. Х утка згатав а ць стр аву (гл. прыварыць). Т акі ян а гультай, ш то й ёсьці звар ы ц ь лянуяц ца. То м ал ак а, то цы булі д ай седзіць. Н я то, ш тоб пры вары ц ь п ры варку. Кл. Прыскам у вочы. П р а злосн ае р эагаван н е на слова. Ч уд ь ска ж ў што, д а к ты ж мне пры скам у вочы. Н. ж. Пуду паддаць. П асеяц ь паніку. Ш то ты тут пуду п аддаёш? В ольн. П ар аў н.: Т одар П о ш та бегаў па х атах ж вавей, як звы чайна. С ам ад стр ах у млеў i другім пуду п ад д ав аў. К. К р ап іва. Пусцщца на хітрасць. С такім хітруном? Ч удь ш то— пусьціцца на хітрасц ь, а ты ду р ан ь будзеш. Сл. Б ачу, LHTO трэба на х ітр ась пусцщ ца, абм ан іц ь п ал іц ая. Д зе ж,— вочы зай гр ал і,— зав ед зё ў паліцьію. А м ало хто варб чаў са аттуль. Б аян. П'яніца закусвае хоць трэскамі, абы гарэлка была. Н. ж, Разачка рэжа. Р эзь, нясцерпны боль у ж ы вац е. Р азачка рэж э. Р а за ч к а рэзал а. Р а за ч к а за р эза л а. Р а за ч к а п ап ар эзал а. К л., Б ар б. Н аш то зр эзал і (д р э в а)? К аб йі.х р азач к а р эзал а д а не атп ускала! П ас. Я. К. Раскшуць розумам. П ад у м ац ь, скем іць. Р аскін ь толькі свайім розум ам, нёш та пры дум аем. Сл. Розуму не дабраць. Н е скеміць, не зд агад ац ц а, чаго хтосьці хоча. Р азу м ны то разум ны, але ён вёльм і ж уж э! З ь йім гавар ы ц ь — розум у ні д абр ац ь. Сым