Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

Браць на повад. Н а в я зв аць (вал а, к арову, ц я л 0 за рогі на вяроўку, на повад, лы гаць (гл.). Ц і ж ты загоніш (к ар б в у)? Д зе бачыў! А д н б — на п о вад тр эб а ўзяц ь. Ш укай i на п о вад б[е]ры. Х ал. Браць (узяць) на пуп. П ады м ац ь, згр у ж вад ь, ц ягац ь ц яж кае. К авал ь ск ая раб о та ц яж к а: ц ягай ж ал ёзьзе, пагіагасі м блатам па к ав ад л е. Ш то заработаю? Б яры цалю ткі дзен ь на пуп. К л. Ен х ітрэц вечны. А рабіць зь йім — то як хто, а ён на пуп ні возьм е. П ас. Я. К. Д зен ь п ап аб р алі на пуп, а скасілі па д в ац ц ац ь тры соткі: каню ш ына таб ё ні асака. Н. ж. Браць (узяць) след. Н а від харошы ахотнічы (сабак а). А сколькі ні х ад зіў (на п ал яв ан н е), сьлёду (звера) ні берэ. П ас. Я. К. Б ег у м айгб сл аб аваты. А калі сьлёд возьм е, то ні кіне. У зяў сьлёд — то паш бу i паш бу. Б айл. Бывае, свой язык горшы за ліхога сусёда. Б у вае, свой язы к горай за ліхого сусёда. К л. Бяду бедаваць. Х адзі, Я ўгёня, пачуй б яд ў маю. С я д ж ў да бядую сваю бяду. К л. Валасаты, як вусень. Т ут пры ходзіў нёйкі, вёльм і вал асаты, ну, як вусянь. I рукі в ал а са ты я,— як вусянь! B. Варанае, смажанае, пёчанае й так кавалкамі. Р ы б ак, які заўсёды вельм і апты м істы чна ац эн ьваў свае поспехі на ры бацтве, гавар ы ў: У м аё д ачк і ры бы в ар ан ае, с м а ж ан ае, пёчанае й так к ав ал к ам і. Кл. Воўчыя зубы. Х.Літаральн. В ольн. 2. П р а таго, ад каго не атры м аеш, у каго не вы рвеш, не забяр эш. Х іба ён вы пусьціць с свай іх воўчы х зубоў? Н[е] такі, брац я, ён чал авёк. Вольн. Вушы апусцщь (апускаць). 1. Літаральн. Х уды конь, д а к ён i вушы апускае. Кл. 2. Звесіц ь нос, апусціць нос, зам аркоц іц ц а, засм уц іц ц а, заж у р ы ц ц а. Ен бы ў саўсім вушы апусьціў. С талі к азац ь, ш то р а в ізя я прай ш ла, дакл ад ац ь трэба, а то й суд. Х ал. А вы чагб там вушы апусьцілі? Толькі й бяды! H i тбе было. Н. ж. Вушы падняць. 1. Літаральн. К онь вёльм і чуе вбука. Н ёй дзе ходзіць блізко, д а к пад н яў (конь) вуш ы. Б ач, стры ж э! К л. 2. П ачуц ц а лепш, п ад бадзёр ы ц ц а, адчуц ь надзею. С уп рац ьлеглае — вушы апусц щ ь (гл.). Бы ло, ш то х адзіл і ш то п ад зь зям лёю. А ёто пры ёхалі (сы н ы