равёйшые будуць. Падумай: сарочка, ўязанка (світар), пінжак, польтачка c каўняром, шапка з вушамі, шаль. Шушкаяш, то й прастуджваюцца, кашляюць. Hi дзіва, шушкаючы. Пае. я. к. ШЧАВУ'К p. -у, мужч., множн. няма. Pacліна Rumas acetosella L., разнавіднасць шчаўя, расде на высокіх палях. На тым попары адзш шчавук узяўса. Каб накасіў, дак узімку сёчка добра. Кл. Шчавуком ні вёльмі накорміш. Кл. Ватэты шчавук i зялёны карова ёсьці ні хоча. Пас. Я. К. ШЧАКАУЗНУ'ЦЦА -нуся, -н-ёшся, законч. Паслізнуцца (ужываедда i пасьлізнуцца). Ідзі хорашанька, ні шчакаўзьніса. Шчакаўзьнёсса (з кладкі), то выкупаясса ў такую халадэчу. Кл. ШЧАРБА'ЦЬКА (шчарбацько(-a)) p. -a, -i, агульн. Шчарбаты. Ах ты шчарбацька! Глуск. Ты шчарбацько, бо шчарбаты. Хал. I Нінка ваша шчарбацько. Хал. ШЧА'УЛІК p. -у, мужч., памянш. ад шчавелъ (гл. шчавель у вып. 1959 г.). Ты хаць шчаўліку назьбірай. Кл. Трэба пярабрадь шчаўлік. Пас. Я. К- Параўн.: шчаўячка (памянш. ад шчаўя). Салом. Мін. р-на. ШЧЫТСУК р -тк-а, мужч. 1. Памянш. ад шчыт — верхавіна дрэва (гл. шчыт у вып. 1959 г.). Толькі дарам каня зганялі за сьвёт. Страмнікі: ўдвох усклалі два шчыткі й ёдудь... Хіба хворые был! воз дроў нарэзадь да прывёзьці?! Адзін шчыток на адну печ, а друг! на другую, да йзноў з дрывамі гаруй сама. Кл. Усе йгрушы апалі, а мо' стрэсьлі. Толькі у шчытку трохі асталося. Кл. 2. ШчыткІ
Дадатковыя словы
аднў, асталбся, бўдуць, гарўй, другўю, йгрўшы, карбва, каўнярбм, накбрміш, падўмай, пасьлізнўцца, прастўдж, сарбчка, такўю, хбрашанька, шчавукбм, шчавўк, шчакаузнуцца, шчаулік, шчытбк, шчыткў, шўшкаючы, шўшкаяш
3 👁