множн.). Верхавінкі травы, хмызилку. У Ciдора пракосы — што гідко пазірнуць на йіх. Дзе куп'е паўразае, а дзе шчыткі толькі пазьбівае. Кл. ШЫБАНУ'ЦЬ -н-е, неперах., законч. Гл. шыбаць. На такіх абёду не зварыш. Шыбануць — i нема. Хал. ШЫБА'ЦЬ -й-е, неперахнезаконч. Шугаць, палаць. Прыстаў донька, чыгун: вёльмі ж дрова шыбаюць. А ш чыгуном ні будуць так шыбаць. Пас. Я. К- Сухёнячкіе дровы, дак, бачыш, шыбаюць. Н. ж. Нарабілі крыку, а покуль вускачылі, ўжэ хлёў шыбае. Хал. Параўн.: шыбаць — кідаць. ШЬГБКА р. -i, жан. Тое, што i шыба (звычайна ўжываецца шыбка). Тблькі ўставілі, а сёні, на табё, вубілі шыбку. Кл. Абудзьве шыбкі большые высадзілі. Хал. Э ЭЙЧ (эйч! i эйш!) часціца. Бач. Эйч ты яго! Сказаў праўду, дак у хамут даў. Кл. Эйш падм'ёў! А с куточкаў? Палавша ячменю асталаса. Кл. Эйш, што робіць? Байл. Параўн.: Эйш, як выдыгае перад паняю,— сказаў селянін Мацей Шыслоўскі. С. Александровіч; Яўхім... падумаў: «Іч, злятаюцца!.. Усе адно як сваякі!..» I. Мележ. ЭЙШ! Гл. эйч. Э'СТАЛЬКІ! Як многа! Эсталькі з э-столькі або эх-столькі. Эсталькі гарадбу зраўнілі (нямецкія фашысты) зь зямлёю! Багато ўшчэрбу. Страх сказаць. Зраўніць зь зямлёю горад ні тое, што стопку спаліць. Пас. Я. К
Дадатковыя словы
абўдзьве, ббльшые, бўдуць, вўбілі, вўскачылі, гарадбў, дбнька, купе, кўп'е, нўць, падмёў, пазірнўць, пракбсы, рббіць, хамўт, чыгунбм, чыгўн
3 👁