схрупае, толькі цурбальлс астанёцца. Кл. Каб сячкарня, то й такое цурбальле пашло б; зрэзаў да апарыў гарачаю вадбю. Кл: ЦЫТА p. 4, жан. Вялікая глыба зямлі. Ля бальніцы й зімою чэрві капаюць. Зьвёрху ўмёрзла. Там такія цыгі павыварочвалі, цэлыя акопы парабілі. Пас. Я- КЦЫКНУТДЬ (цык(а)нуць) -ў, -ёш, перах., законч. Хіснуць. Цыкані ўправа, a тагды ўлёва. Кл. Hi цыкні драбін, бо палецяць (зваляцца). Пас. Я. К. ЦЯЦЕ'РА p. -ы, жан: (параўн.: цецярук — мужч.). 1. Назва птушкі. За дядёру трэба стрэльбы адбіраць, a цядярукбу — можна страляць, йіх багата больш. Вайц. 2. Перан. Глухі чалавек. Я зь ётаю цяцёраю рабіць ні хочу. Пас. Я- К. 3. Рабы з твару. Кл., Вайц. ч ЧАПА' р. -ы (-у), жан. Тое (корч, карэнне, калода ў вадаёме), за што можа зачапіцца кручок, вуда. Тут нідзё чапу нема. Хал. Тут вёльмі чапа, волакам (рыбацкая прылада) ні працягняш. Кл. ЧА'ПАЦЦА -а-ецца, незаконч. 1. Бразгаць, пастукваць (пра дрэнна прымацаваную рэч, частку рэчы). Трэба знайці дзе гваздбу. Ручка ў сундучку стала чапацца. Кл. Ці сарві, ді прыбі (падкову на абдасы). А то йдзе — толькі чап-чап. Нідобра прыбіта, дак i чапаяцца. Пас. Я- К. 2. Пакрысе варушыцца, рухацца, сёе-тое паціху рабіць (пра старога чалавека). Жыткі мало ўжэ. От, хіба кале хаты. Патрошкі чапаюса. Кл
Дадатковыя словы
акбпы, ббльш, гваздбў, мбжна, рўчка, схрўпае, тблькі, цецярўк, цык(а)нўць, цядярукбў, цяцера, чапў
7 👁