ЦЕРАБЕ'ЖЫК p -a, мужч. Назва невялікага ўчастка сенажаці (сярод лесу), ад церабщъ — высякаць хмызняк, дрэвы.-З вайны цярабежык заростаў. Ужэ жардзе парасло, што й касануць німа як. Кл. ЦІУ-ЦІУ-ЦІУ! Так падзываюць куранят. Ціў-ціў-ціў, маё цівачкі! H. ж. ЦО'ПАЦЬ -а-ю, -а-еш, неперах., незаконч. 1. Хапаць, лавіць, гл. цопнуць, сцопаць. 2. Паціху стукаць, малаціць. Як трэйціе пяўнё, дзёд ужэ цопае — малоціць. Кл. 3. Прагна i гучна есці. Прынёсьлі ведро, дак за мінюту й німа. Hi цэдзіць, a цопае. Толькі цоп-цоп-цоп— i німа. Кл. ЦО'ПНУЦЬ -y, -еш, перах., законч. 1. Схапіць нечакана, энергічна, імгненна. ён нёшто нідобрае рабіў, усё хаваючыса. Прыёхаў у Бабруйск, там яго й цопнулі. Барб. 2. Нечакана стукнуць, выцяць. Кл. А ты хіба забуўса, як Сёма цопнуў у гумнё цэпам? Кл. ЦУБЧЭ'ЦЬ (цубчэць) ~э-е, н еп ер а хнезаконч. Станавіцца неэластычным, цвёрдым, цубкім (гл. цубкі ў вып. 1960 г.). Палатнянае намачы, дак цубчэе. Кл. ЦУРБА'ЛІНА p. -ы, жан. Жорсткая i тоўстая сцябліна ў сене, адно каліва цурбалля (гл. цурбалле). ЦУРБА'ЛКА p. -i, жан. Жорсткая i цвёрдая сцябліна ў сене, гл. цурбаліна. Авёчкам трэба ўкінудь вацётае цурбальле. Хай лісьце абярудь: любяць жэ. Кл. ЦУРБА'ЛЛЕ (цурбальле) p. -я, ніяку зборн., ад цурбаліна (гл.), цурбалка (гл.). Наш гнёды, на ноч закінь пуд (сена), усё (усё
Дадатковыя словы
абярўдь, бабрўйск, забўўса, касанўць, церабежык, цўбкі
1 👁