Пасядзёлі сабё на прызьбе, патарокалі. Што старым трэба? Кл. ТАУСМА'Ч р. -а, мужч. Таўсматы. Такім таўсмачом (таўсматым чырванашчокім хлапчукам) марозу німа. Але ўсё адзінакі[е], па бацьку таўсматы[е]. Глуск. ТО'ЙЧАС прысл. Адразу ж, зараз жа. Сказала — тбичас надзёўса й на пошту з грашыма. Дзе ж? Просіць: хаць сотню прышлёце. Кл. Папалуднуям i тойчас придам, разам ёхацьмам. Вольн. Параўн.: Пасыхай, калінінка, тойчас мароз будзіць. Я марозу ні баюся, тойчас усыхнуся. П. В. Шейн. Белорусские народные песни. СПб, 1874. ТРО'МКАЦЬ -а-ю, -а-еш, неперах., незаконч. 1. Выклікаць разрозненыя гукі (не мелодыю) на струнным інструменце. Не йграе, а толькі тромкае. Хал. 2. Няўмела іграць на струнным інструменце. Сьціхні с таёю балабайкаю! Абрыдаў тромкаючы. Каб іграў як іграў, а то тромкае як дзень белы. Кас, 3. Іграць без захаплення, без стройнасці, перакідваючыся з мелодыі на мелодыю ці імправізаваць музыку. Була я ў сына ў Мінську. Прышбу у госьці нёйкі стары, але вёльмі штукант на пёсьні. Што я прыпомню — тую й ён пёсьню запёе. I кажэ: «Як на душы што, вазьму мандаліну й тромкаю вашу жаноцку пёсьню. Бач, палёгчало». Кл. Тромкаў, тромкаў i нёйку пёсьню склаў. Як устане, давай яё йграць. Пас. Я. КТРУБКЛА (трубыо(а)) р. -а, агульн., зняважл., ад трубщъ (гл. трубщь у вып. 1960 г.). Перасьціхні ты! Усю раніцу трубіць i трубіць. H. ж. Такому трубілу хіба хунта хлёба
Дадатковыя словы
гбсьці, марбзу, папалўднуям, патарбкалі, прбсіць, прышбў, таусмач, тбйчас, тблькі, трбм, трбмкае, трбмкаю, трбмкаючы, трбмкаў, тромкаць, трў, трўбіць, тўю, хўнта
2 👁