т ТАРАЛО'М прысл. Тарчма. Даўнб нёяк прапускалі праз мост шіыты. Дак адну клейню паставіло таралом i ўвесь плыт скруціло, што прышлосо сёкчы гужбу. Кл. ТАРБАХВА'Т p. -af мужч., зняважл. Злодзей, той, хто займаецца дробнаю кражаю (параўн.: «торбы хватаць»). Даўнёй на базары людзёй-людзёй, дак йіх той i пажывіцца. Ох, тарбахват ён буў. Глуск. 2. Хабарнік, казнакрад. Параўн.: у рускай мове хапуга. Бельмо п'ёрса ў лаўку, каб таргаваць. А хтб ж такого тарбахвата возьме? Вёдаюць, як ён рабгу зь людзьмі ў прамгасе. Стр. Параўн.: урвіцель, уварваць. Гл. уварвіцель; (гл. сарвщель у вып. 1960 г.). ТАРБЭ'ЧНІК (тарбэ(ё)чнік) p. -a, мужч зняважл. 1. Бедны, жабрак. Бацько чуць ні тарбэчнік, а сын, бач, на сваю машыну сёў. Кл. 2. Злодзей, тарбахват (гл.). Праганёце ву (вы) таго тарбэчніка. Так i глядзі, штоб не ўкраў. Глуск. ТАРКАНУ'ЦЬ -ў, -ёш, з він. i без яго, законч. 1. Крануць, варухнуць, чапанудь. Пугі на маладога жарабца ні трэба, таркануў лёйцамі — пашбу i панюў, як вада. Кл. Таркані ягб ў сьцягно, то як брыканё! Такі брыклівы ёты вол. Кл. 2. Клюнуць (рыбацкае). Нёшта тарканула. Mo' чарвяк склявала што? Кл. Тарканё й пярастане. Пас. Я. К. ТАРО'КАЦЬ -а-еш, -a-e, звычайна ў множн., неперахнезаконч. Размаўляць памяркоўна, спакойна, пра не вельмі важнае. Мы тут тарокаям. То й ты з намі. Патарокаям разам. Кл
Дадатковыя словы
аднў, гужбў, патарбкаям, пашбў, прышлбсо, пёрса, пўгі, рабгў, таралбм, таркануць, тарканўла, тарканўў, тарокаць, хапўга
5 👁