Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 173  ▶ 
СЫБО'ТНЫ прым. ад сыбота (субота). Ты сваё сыботнае малакб ўсе (усё) аддасі нам. Тварагу нараблю. Кл. СЬГПКАЯ прым. Сопкая (бульба). Кл., пас. Я. К. СЫРСУМЛЯ (сыромля) p. -i, жан., адз. няма. 1. Сырое (пра страву), негатаванае (гародніна, садавіна). Бёднянькі жыватом качаяцца. Дзе ж? Толькі й знае ёсьці то яблыкі, то моркву, то якую йшчэ сыромлю. Пас. Я. К2. Недагатаваная страва. Тваё, баба, картоплі сёні цьвордые, сыромля. Кл. СЫРЫ'ЧЫНА p. -ы, жан. Кавалак сырамяці (гл. сырыца ў вып. 1959 г.). Аборка парвёцца, пашукай сырычыны. Пас. Я. К. СШАШО'ЛІЦЬ (шшашоліць) -ю, -іш, neрах., законч., ад шашоліць (гл.). Прывёзла два хунты абаранкаў. Да абёду й шшашолілі (з'елі). Пас. Я. K. СЯГО'ЛЕТАК. Гл. сёлетак. СЯГО'ЛЕТКА. Гл. сёлетка. СЯДНО'. Усё адно. Хадзём з намі, сяднб ж нічого ні рабщьмеш. H. ж. СЯДУ'ХА p. -i, жан., ад сядзёць. Параўп.: сядун i ў руск. мове сидень. Чаму не йдзёш? Вёчно седуха. Сл. А дочка больш сядуха за мацяру. Пас. Я. КСЯНГНА p. -ы, жан. Каліва сена, сухая травінка. Дурэлі ў капё. Да сяніна ў воко. Трэба доктара. Кл. Такое лёдячко! ў Можно накасіць ні то што на карову, a двом такім здараўцом на хвёрму цэлу. A ў йіх-гультаё — ні сенінкі, ні цавінкі. Кл. Пазьбіраюцца да здумляюць: узялі злавілі авадня да ўткнулі сянінку й пусьцілі. Вольн
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

вбко, дбктара, зелі, седўха, сшашоліць, сыботны, сырбмлю, сырычына, сяголетак, сяголетка, сядўха, тварагў, хўнты, цьвбрдые, чамў, шшашблілі, ўткнў
3 👁
 ◀  / 173  ▶