хопіць? Буханку ўтрубідь i ні схамянёдца. Кл. ТРУДНАВА'ЦЬ у 3-ŭ асобе адз. i ў прошлым часе адз. i множа. Вельмі мучыцца гіры цяжкой хваробе, перад смердю. Лежала доўго й вёльмі труднавала. Барб. Памёрці як памёрці. Каб толькі ні труднаваць багато. Кл. ТРУПЦЕ'ЦЬ (трупцёць) -іць, -яць, неперах., незаконч. Трэба думадь, ад гукапераймальнага труп (труп-труп, трп-трп). Трупцідь шкарлупіна трэснутага яйка, трэснуты гаршчок. C твайім (яйкам) німа чаго ў біткі (гл. бітка ў вып. 1959 г.). Яно ж трупціць, бо трэснула. Кл. ТРУ'СКА 1 p. -i, жан. 1. Трусіха (бытуе i трусіха). Павёрыде? Кот труску задушыў. Кл. 2. Перан. Баязліўка. Ты, Рая, труска, халоднае вады байісься. Пас. Я. К. ТРУўСКА 2 (труско(а)) прысл. Дрогка. Цяразь лес, па карэньні вёльмі ж ужэ труско ёхаць. Кл. Байісься, што вытрасудь c палукаша (гл.). Труска—затоя блізка. Вайд. Гл. труская. ТРУ'СКАЯ прым. Дрогкая. А то ж! СкольKi таё трускае дарогі? Вайц. Думаяце, галава слабая. Калі труска дарога — будзе балёдь. Кл. Гл. труска 2. ТРУ'ШЧЫЦЬ -шч-у, -шч-ыш, п е р а х незаконч. 1. Біць, разбівадь што-небудзь крохкае, далікатнае, што лёгка б'ецца, напрыклад шкляны ці фарфоравы посуд, шкло, яйка. Кл., пас. Я. К. 2. Перан. Многа есці неспажыўнага. Цэлы дзень трушчаць i трушчаць,— то яблыкі, то моркву, то йшчэ што. Кл
Дадатковыя словы
бецца, бўдзе, дарбга, дўмаяце, палўка, тру^ска, трупцець, трушчыць, трўска, трўскае, трўская, трўска—затоя, трўско, трўско(а, трўску, трўшчаць, ўтрўбідь
2 👁