Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 173  ▶ 
lia мост. Сым. 6. Зваліць на каго-небудзь. Biнаватыя трох, а сьпёрлі на аднагб. Зуб. j СПІСАВА'ЦЬ (сьпісаваць) -у-е, -у-юць, играх., законч., ад пісаваць (гл.). Я казаў дзядзьку, што рогі трэба ўрэзаць. А то ўсё каровы сьпісуе. Байл. СПІСЯ'ЖЬІЦЬ (сьпісяжыць) -у, -ыш, играх., законч., ад пісяжыць (гл.). Кажу ж табе: гад ён, так спісяжыць кароўку! Кл. СПЩА'К (сьпіцак, сьпічак) р. -а, мужч. Шыла з цвёрдай драўніны, косткі, якім шыюць каробкі з лубу. Сьпіцак свой. Аж два. Адзш з галіны, ёлка цьворда. Mo' дваццаць гадкоў жывё. А другі — костка. Сл. 3 тым самым значэннем: су гак, бадик, падплетка. СПОФВАЦЬ -а-ю, -а-еш, незаконч. Тое, што i апорваць (гл. апорваць 1). Ты ні так спорваяш. Дай хіба я. Пас. Я. К. СПОФКАЦЬ -а-ю, -а-еш, законч., ад nópкаць (гл.). Скалупаць, зрыць. Кл. Увесь загончык споркалі парасяты. В. СПРАКАВЕ'ЧНЫ (спрака(у) вечны) прым. Спрадвечны. А ў нас тут спракавёчны лес. Нёйкі тур да зубрэ былі даўнёй. Зуб. Параўн.: спраку-вёку. СПРАКУВЕ'ЧНЫ прым. Гл. спракавёчны. СПРОБ Проба. Ужываецца побач са спроба. Давай на спроб: хто даляй закіня — я ці ты? Hi хочу с таббю на спроб: ты скруціш. Пас. Я. К. Гл. спроба. СПРСУБА р. -ы, жан. Ужываецца побач са спроб (гл.). СПРОБНЫ прым. Фатограф ні ўсё зрабіў, толькі дзьвё спробныя. Побл. Параўн.: Спробныя харошыя. Я як усё будуць? Бялын
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

бадйк, бўдуць, рбвы, рбгі, скрўціш, спбрваяш, спбркалі, спракавечны, спракувечны, спщак, спісаваць, спісяжьіць, сьпісўе
3 👁
 ◀  / 173  ▶