куль спарбу. Прыёхалі з Глуска й зьнялі c старшыні (з пасады старшыні сельсавета). Кл. СПАТРЭ'БІЦЬ -бл-ю, -б-itu, порах., законч. Выкарыстадь, скарыстаць што-небудзь. Ты бок (гл. бок2 у вып. 1959 г.) ні спатрэбіла тых нітак, што асталіса? Кл. Сабрала больш за тры капё яёчак. Натрапіліся госьці, то да аднагб спатрэбіла. Кл. Mo' ж ты ня ўсю хварбу спатрэбіла? B. Параўн.: у руск. мове использовать. СПЕРАЗА'ЦЬ (сьпе(я)разаць) -ж-ў, -ж-эш. перах., законч. Агрэць, лупцануць, сцебануць. Слухаў тагб хлопца, слухаў, адале (гл. адале ў вып. 1959 г.) як сьперазаў па плёчах. Байл. Параўн.: узяў гэто я кій да як сперазаў таго барана. А. К. Сержпутовский. Сказки и рассказы белорусов-полешуков. СПб, 1911. СПЕФЦІ (сьпёрці) сапру, сапрэш, перах., законч. 1. Загнаць куды-небудзь далёка. Ну й дзе йіх (хлопцаў) чорт сьп'ёр? Куды йіх сагнала нічыста сіла? Н. ж. Штб за ўрэдные хлопцы? Сьпёрлі нёйдзе гусей. Што йім ryci?! Кбжнянькі дзень, сапруць ліхавёд куды. В. 2. Сагнаць у адно месца. Дзёці дзёцьмі: сьпёрлі тры чарады тавару на адну палянку. Хіба-то пажа (паша)? Йім вёсяло, а карова галодная ўвёчары прыдзе. Пас. Я. К. 3. Спёрла — сціснула (у грудзях, у баках). Жывот баліць, у бакох сьпёрло. Кл. Сьпёрла ў грудзях, ні дыхнуць, ні сказаць. Вольн. 4. Прагнаць, зняць з пасады. Даўнб сьпёрлі (з пасады крамніка), што апшчытваў: трэба даць п'яць, a дась тры капёйкі. Барб. 5. Скінуць. Кінуло на ўхабу, дак сані с калодаю сьпёрло ў канаву,— намучыліca. Кл. Тую весну такая вада была, што сьпёр
Дадатковыя словы
аднў, бакбх, ббльш, галбдная, гбсьці, глўска, грўдзях, дыхнўць, жывбт, калбдаю, карбва, кўль, намўчылі, пяць, сапрў, сапрўць, слўхаў, спарбў, спатрэбіць, сперазаць, тўю, хлбпца
4 👁