СО'УГАЛА (соўт'ало(а)) p. -a, агульн зняважл., ад таго кораня, што i соуг'ацц.а (гл. cруеацца ў вып. 1959 г.). Бесклапотны чалавек, Йкі сноўдаецда без справы i заняткаў. Наштб ўжэ той, a й ён ажаніўса. Казалі, каму такі жаніх трэба? Ідзё, дак думаяш — дрэмле. Соўг'аяцца, як ніпатрэбнік. Соўг'ало нёйкі. Кл. СПАДПЕ'ЧЫЦЬ (спа(у)тпёчыць) -y, -ыш, перах., законч. Ненарокам выдаць чыесьці намеры, не разумеючы, што так можна прычыніць непрыемнасць. Усё (усё) было б добра, але Чыруніха спатпёчыла. Кл. СПАКАЙНЕ'ЧА p. -ы, жан. 1. Спакой, ypaчыс.тая цішыня. Там у йіх прыдоба. Там спакайнёча. Дборэ ў йіх. Кл. 2. Вельмі памяркоўны чалавек, спакайняка (гл.). Каб на добрага, дак с такою спакайнёчаю жыць можна было прыпяваючы. Кл. СПАКАЙНЯ'КА p. -i, агульн., давальн. i месн. -к-у (мужч.), -ц-ы (жан.). Спакойны, памяркоўны, патульны. Ён доўго ні ўбуў за старшыню. Дзё яму! Так! спакайняка. Трэба дзе й наважыць i панастырацца. А ён больш слухае. Барб, йры такой спакайняцэ можно жыць. Барб. C такім спакайнякам можно жыць i жыць, а то круціцца. Барб. I сам добры, й жонка такая спакайняка. Кл. СПАРСУЦЬ -у, -ши, перах., законч. 1. Скінуць, збіць што-небудзь. Давай спорам тыя яблыкі сьпёлыя, што ў самянькам шчытку (гл. шчыток). Пас. Я. К. Вазьмі вудзільна й спары (закінутую на дах шапку). Кл. 2. Зруйнаваць (птушынае гняздо). Ластаўку спарбу, дак рабацённе на ліцы. Кл. 3. Выжыць (каго-небудзь з пасады). Датуль хадзіў, датуль парбу, па
Дадатковыя словы
cрўеацца, датўль, дббрага, дббрэ, дўмаяш, камў, крўціцца, парбў, прыдбба, слў, соугала, соугацц, соўгало, соўгаяцца, соўтало, спадпечыць, спакайнеча, спарбў, шчыткў
6 👁