Дыялектны слоўнік (1970). Частка 3. Ф. М. Янкоўскі

 ◀  / 173  ▶ 
ка). Можна думаць, што Сліліы — ад таго ко раня, што i слімень. СЛЯПГНДРА p. -ы, агульн. Слепаваты; той, хто кепска бачыць. Сьляшндра той косы (касы), зачапіў да ўсю вёшалку лёну абурыу. Кл. СМАКАНУ'ЦЬ (смак(а)нуць) -у, -ёш, парах., законч. Гл. смакнуць. СМАКНУ'ЦЬ (смак(а)нуць) -ў, -ёш, neрах., законч. 1. Чуць-чуць, крышачку глынуць чаго-небудзь вадкага, крышачку каўнуць (гл. каўнуць у вып. 1959 г.). Нёшто захварэла, пад грудзьмі баліць. То за дзень толькі мо' з напарстак сыровадкі смакнула. Кл. Mo' б хаць чаю смакануў? Пас. Я. К. 2. Паспытаць чагонебудзь вадкага. На, смакні майго квасу. Кл. СМЕХАТУ'ХА р. -І, жан. Рагатуха (ужываецца i рагатуха). Відаць, што дзёўка: 'шчэ ў калыецэ, а ўжэ сьмяхатуха. Кл. СМУЧА'Й р. -ю, мужчмножн. няма. Расліна Erłophorum vaginatum L. Можна меркаваць, што случай ад смыкаць (выдягваць, выскубваць): расліна легка выцягваецда («высмыкваецца»). Таварына любіць смучай. А ў нас буў рабёнькі вол, дак той як убачыць мох, то й палёз, хоць па чэраво, ўвесь смучай зьзёсь. Смучай цялята любяць. Кл. СМЯЛЯ'К р. -а, мужч. Смяльчак (у мове моладзі звычайна смяльчак). У Баянаве быў такі Зялёнка. Што за сьм[е]ляк! Але йшчэ ў тую войну дзе й дзёўся, нёйдзе ў Кранштаде. Вайд. СО'ЛКАЯ прым. ад соль. Мусідь, вацёта разьмёляна соль ні такая солка, як драбковая. Разьмёлянае больш сыплю. Кл
Нават дробная праўка будзе карыснай. Не стаўце знак націску, каб слова лепш знаходзілася праз пошук.

Дадатковыя словы

драбкбвая, каўнўць, рагатўха, смак(а)нўць, смакануць, смаканўў, смакнўла, смакнўць, смехатуха, смяляк, солкая, сьмяхатўха, тблькі, тўю
5 👁
 ◀  / 173  ▶