со чортвёд што. Байл. 2. Назойліва прычапіцца. Што зь ею? Прывіласа пчала, ні адагнаць. К л. Чаго, бяда, прывіласа? 3 жартоўнай народнай паэмы «Бяда». Кл. ПРЫДУ'ХА р. -i, жанмножн. няма. Такі стан вады пад лёдам, калі яна бяднее на кісларод, загніваецца, тады гіне рыба. Адзін год у возяры була прыдуха. Ото набралі людзі рыбы! Кл. Хаўкаеш, як рыба ў прыдуху. Пас. Я. К. Пне, як рыба ў прыдуху. Там йім (пра акружэнне немцаў у 1944 г. пад Бабруйскам), як рыбе ў прыдуху. Байл., пас. Я. К. У том балоццы за зіму пагіне рыба, хіба мо' ўюны ўцалёюдь. Пёляк (гл. пёлька ў вып. 1959 г.) ні будзе: замёрзьне, а пад лёдам прыдуха будзе. Кл. ПРЫКАЗАЧДЬ -ж-ў, -ж-аш, неперах., законч. 1. Падмацаваць прыказкаю, прымаўкаю, параўнаннем, добразычлівым ці зламоўным пажаданнем. Трахім умёе. Скажэ й прыкажэ. Дак хлопцы пбузаюць: сьмёшно. Кл. 2. Гаварыдь у рыфму. Як што кажа, то й прыкажа. Во ён скажа й прыкажа, як у вёршыку ці ў сьдішку. B. ПРЫКА'ЗВАЦЬ -а-ю, -а-еш, неперах., незаконч. Гл. прыказаць. Тая й скажа й прыкажа, скажа як зьвяжа, вёльмі прыказваць умёе. Сым. Плакала й прыказвала. Кл. Дзень прычытвала й прыказвала. Глуск. ПРЫЛАБУ'НІЦЦА ~юся, -ішся, законч. 1. Прытуліцца да каго-небудзь, да чаго-небудзь (напрыклад, да печкі). Бач, сёла на ланб, прылабуніласа, й добрэ маёй унучаццэ. Кл. 2. Прыладзіцца i непрыкметна жыць. Kaжуць, нёйдзе правінаваціўся й пяраёхаў сю
Дадатковыя словы
бўдзе, вбзяры, пбўзаюць, прыдўха, прыдўху, прылабуніцца, прылабўніласа, унўчаццэ, хлбпцы, чбртвёд
8 👁